ناامنی؛ عمده‌ترین چالش زنان خبرنگار در جوزجان
ولایت جوزجان، از جمله ولایات شمالی افغانستان است. زندگی شغلی زنان خبرنگار در این ولایت نیز همانند سایر ولایات، عاری از فراز و فرود نمی‌باشد. امروزه ناامنی، عمده‌ترین چالش سد راه فعالیت زنان خبرنگار در این ولایت عنوان می‌شود.
برای بحث بیش‌تر، خبرگزاری بانوان افغانستان گفت‌وگویی را با شرافت نبی‌زاده، خبرنگار و فعال رسانه‌ای این ولایت ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانید.
معرفی؟
پاسخ: شرافت نبی‌زاده هستم. در سال 1374 در ولایت جوزجان و در یک خانواده‌ی کوچک چشم به جهان گشودم.
در سال 1380 تعلیمات خود را در مکتب خدیجه جوزجانی آغاز کردم و در سال 1392 از این مکتب فارغ شدم. در سال 1393 تحصیلات خود را در رشته‌ی خبرنگاری آغاز کردم و سال 1396 سند فراغت خود را از این رشته بدست آوردم و اکنون در یکی از شبکه‌های تلویزیونی محلی ولایت جوزجان، مصروف فعالیت‌های خبرنگاری هستم.
پرسش: آیا در کنار حرفه‌ی خبرنگاری، کدام فعالیت دیگری هم دارید؟
پاسخ: به عنوان دختری که در آوان کودکی به دلیل محروم ماندن از واکسن پولیو، یکی از اعضای بدن خود را از دست دادم، در کار‌های رضاکارانه‌ای زیادی سهم دارم. چند مدتی است که برنامه‌ای را تحت نام «پول تان را برای کمک به زنان معلول پس‌انداز کنید» تشکیل دادم و به عنوان یک رضاکار، مسوول آن صندوق شدم. توسط آن صندوق و عضو شدن در انجمن معلولان توانستم فعالیت‌هایی را انجام دهم که برای معلولان مفید باشد. هم‌چنان با رفتن به قریه‌های دوردست، همیشه تلاش کردم تا در راستای ظرفیت‌سازی معلولان تلاش کنم و برای دیگران در مورد پولیو معلومات دهم، تا دیگر شاهد محروم ماندن اطفال از واکسن پولیو نباشیم.
پرسش: چه عاملی برای شما نیرو داد تا بتوانید به عنوان یک زن فعال وارد جامعه شوید؟
افرادی که مشکلات زیادی را تجربه کنند، بدون شک بعد از مدتی انگیزه‌ی نیرومند شدن را پیدا می‌کنند. خواستار ورود در عرصه‌های بزرگ می‌شوند و می‌خواهند به عنوان یک فرد مسوول، برای سایر هم‌وطنان خود خدمت کنند. هم‌چنان روبرو شدن با مشکلات زیاد این انگیزه را در من نیز ایجاد کرد.
پرسش: در مورد وضعیت زنان در ولایت جوزجان بگویید؟
پاسخ: وضعیت زنان در ولایت جوزجان بسیار خراب است. ولسوالی‌ها را یک گوشه می‌گذاریم؛ در مرکز ولایت جوزجان من همیشه شاهد چالش‌هایی برای زنان بودم که این قشر جامعه، نه تنها که آسیب‌های جسمی را تجربه می‌کنند، بلکه از لحاظ روحی نیز آسیب‌های بی‌شماری دیده‌اند.
پرسش: به عنوان یک دانش‌آموخته و عضو جامعه‌ی خبرنگاری؛ نقش زنان را در رسانه‌های محلی در ولایت جوزجان چگونه ارزیابی می‌کنید؟
پاسخ: حضور زنان در رسانه‌ها در ولایت جوزجان نسبت به سال‌های قبل بهتر شده است و شاهد علاقه‌ی بی‌شماری از سوی زنان برای حضور در رسانه‌ها هستم.
پرسش: به عنوان یک زن خبرنگار؛ عمده‌ترین چالش موجود سد راه فعالیت تان چیست؟
پاسخ: امنیت از جمله‌ی بزرگ‌ترین مشکل سد راه فعالیت‌های خبرنگاری‌ام در ولایت جوزجان است.
پرسش: دیدگاه مردم در ولایت جوزجان نسبت به زنان خبرنگار چگونه است؟
پاسخ: قبل از وارد شدن به جامعه‌ی خبرنگاری من هم به عنوان یک فرد تحصیل‌‌کرده نسبت به رسانه‌های دیدگاه منفی داشتم، اما پس از این‌که وارد این حرفه شدم، دیدگاه‌ام عوض شد و حس کردم که زنان نیز همانند مردان میتوانند خبرنگار موفق باشند و با هم‌کاران خود همانند یک خانواده رفتار کنند. اما مردم تا هنوز هم دیدگاه‌های منفی در مورد رسانه‌ها و دخترانی که در این جامعه فعالیت می‌کنند دارند و این برای ما آزاردهنده است.
پرسش: وضعیت شغلی زنان در رسانه‌ها در ولایت جوزجان چگونه است؟ آیا تاکنون شاهد تبعیض جنسی و یا آزار واذیت در رسانه‌ها بودید؟
پاسخ: نخیر! خوش‌بختانه در رسانه‌ای که من کار می‌کنم، هرگز شاهد بروز چنین حادثه‌ای نبودم، اما انکار نمی‌کنم که این وضعیت همه‌شمول است. طبیعی است که هنوز هم تعدادی از دختران در رسانه‌ها در سراسر افغانستان، مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند و شاهد تبعیض جنسیتی نیز هستند.
پرسش: آیا کارکرد دولت در ولایت جوزجان برای زنان قناعت بخش بوده است؟
پاسخ: نخیر! در حال حاضر مفیدیت نهادهای غیردولتی برای از بین بردن مشکلات زنان، مؤثرتر از فعالیت‌های دولت بوده است.
به عنوان پرسش آخر: خواست تان از حکومت چیست؟
پاسخ: حکومت باید در راستای افزایش کیفیت تعلیمی و تحصیلی، هم برای بانوان و هم برای آقایان، تلاش‌های بیش‌تری انجام دهد و هم‌چنان در راستای تأمین امنیت باید دست به انجام فعالیت‌های مؤثرتر و بیش‌تری بزند.
ترتیب: ضیاگل عظیمی
