تاثیرگذاری زهرا نارین بر دختران کشورش

تاریخ افغانستان در حال تغییر است و کم کم در این کشور زنان به دنبال جایگاه واقعی خود هستند، شمار زیادی از زنان تلاش می‌کنند تا تاثیرگذار و الگوی مثبت برای جامعۀ خود باشند؛ در این مطلب با زهرا حسینی نارین، زنی که با تلاش خود به جایگاه مطلوبی در جامعه رسیده است، گفت‌وشنودی ترتیب شده که در ادامه مطالعه خواهید کرد.

معرفی

زهرا حسینی نارین، دانش‌آموخته از رشتۀ باستان‌شناسی دانشگاه بامیان هستم و فعلا در دفتر سازمان حقوق بشر و دیموکراسی افغانستان کار می‌کنم.

پرسش: چه فعالیت‌های را برای بهبود وضعیت زنان در افغانستان انجام داده اید؟

پاسخ: در هرات زمانی که شاگرد مکتب بودم همراه دختران دیگر در انجمن‌ها برای خانم‌های بیسواد سعی کردیم که تدریس کنیم و همچنان برای کسانی که نیاز به کار داشند کاریابی می‌کردیم. در سال 1390 به بامیان رفتم سعی کردم که همراه دختر‌هایی که  علاقه به کار دارند همکاری کنم؛ کمیته‌ای به نام کمیتۀ دادخواهی از زنان بامیان ایجاد کردیم در این کمیته در شهرستان‌ها/ ولسوالی‌ها و سطح مرکز برای موضوعات مربوط به زنان وحقوق شان دادخواهی میشد. بخش دیگر که سعی کردم کار کنم حق دسترسی زنان به امکانات ورزشی مانند دوچرخه بود که خوشبختانه هم‌اکنون هم دختران در بامیان به طور حرفه‌ای و آماتور از دوچرخه استفاده می‌کنند. در کابل هم با سازمان حقوق بشر و دیموکراسی افغانستان کار میکنم، ما در این سازمان بیشتر بر خانواده‌های شهدا و قربانیان جنگ تمرکز داریم، که بخش عمده و اساسی  آن زنان هستند که برای شان از لحاظ روحی و جسمی کمک می‌شود. در این اواخر در کابل من و چند زن فعال دیگر یک سازمان که هنوز ثبت نشده به نام حمایت از زنانی دخترانی که مورد تجاوز و آزار و اذیت قرار می‌گیرند، ایجاد کردیم و برای این زنان دادخواهی می‌کنیم.

پرسش: شما به عنوان یک زن فعال در جامعۀ افغانستان تا به حال با چه نوع چالش‌هایی روبرو بوده اید؟

پاسخ: متاسفانه من هم مانند همۀ زنانی که در افغانستان هستند در سفرها و محیط بیرون مورد رفتارهای ناپسند از طرف جامعه قرار گرفته‌ام؛ در بعضی ولایات افغانستان که سفر داشته ام متاسفانه حساسیت‌ها وجود داشت و من مجبور شدم چادری بر سر کنم. در مواردی که برای آگاه‌سازی زنان فعالیت می‌کردم با الفاظ زشت مان را خطاب کردند اما سعی کردم مبارزه کنم و در کنار این حمایت‌های اطرافیان مرا کمک کرد تا ادامه بدهم.

پرسش: در مورد تجربیات تان  در زمنیه کار برای زنان بیشتر بگویید؟

پاسخ: تجربۀ خوب زندگی‌ام این است که دوران کودکی، نوجوانی و جوانی‌ام به  یک حالت نبوده، در دورۀ نوجوانی خیلی سختی‌ها را تحمل کردم، زحمت کشیدم تا بتوانم دوران جوانی بهتری داشته باشم، در این دورۀ جوانی از زندگی‌ام راضی‌ام. تجربۀ تلخ‌ام این است که تا به حال نشده زنانی که در جامعه کار می‌کنند، جامعه به چشم خوب طرف آن زنان ببیند حتی اگر اطرافیان به چشم خوب ببیند، متاسفانه بدون خانواده حتی خیلی از روشن‌فکرها هم دید خوبی نسبت به این زنان ندارند، من باور دارم این وضعیت تغییر می‌کند اما تا تغییر آن خیلی سختی‌ها پیش رو داریم.

پرسش: دیدگاه شما در مورد تغییر وضعیت زنان در افغانستان چطور است؟

پاسخ: نظر به سال‌های گذشته حضور زنان در بخش تصمیم‌گیری، آموزش وپرورش و در بخش‌های دیگر بیشتر شده است، در جامعه حضور پیدا می‌کنند، از حقوق خود آگاه شدند که این‌ها کلا خیلی خوب است.

اما برای بهتر شدن این وضعیت زنان در افغانستان می‌شود که حکومت، ریاست امور زنان باید همکاری کنند با خانم‌هایی که در بخش‌های دیگر کار می‌کنند، نهادهایی برای زنان کار می‌کنند بهتر است که کلاس‌هایی را برگزار کنند که تاثیرگذارتر باشد؛ از طرف دیگر جامعه و خانواده‌ها به زنان این باور را بدهند که در جامعه حضور پیدا کنند.

پرسش: هدف شما در زندگی چی است؟

پاسخ: من آرزو دارد که در جامعۀ خود تاثیرگذار باشم و هدفم این است که یک الگوی خوب و مثبت برای نسل خودم باشم.

ترتیب: بهناز رسولی