سمیه فرجی: دختران می‌توانند عامل تغییر باشند
تیم دختران ریاتیک افغان، در سال ۲۰۱۷ میلادی در ولایت هرات ایجاد شد. این تیم متشکل از شش دانش‌آموز دختر است. خبرگزاری بانوان افغانستان برای آشنایی بیشتر با اعضای این تیم، گفت‌وگویی را با سمیه فرجی یکی از اعضای تیم دختران رباتیک، ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانید.
معرفی
سمیه فرجی هستم. 16 سال سن دارم و در لیسه‌ی عالی تجربوی در کلاس (9) مصروف فراگیری دانش هستم.
پرسش: چه باعث شد تا سمیه فرجی وارد تیم دختران رباتیک شود؟
پاسخ: پدرم مستری است. از آوان کودکی همیشه دوست داشتم با پدرم در کارهایش همکاری کنم و همانند او تلاش کنم. این انگیزه برای من خوش آیند بود و این تنها دلیلی بود که بعد از مساعد شدن شرایط، خواستار بدست آوردن عضویت تیم دختران رباتیک شدم.
پرسش: پشتیبان تان در این عرصه که است؟
پاسخ: بدلیل اینکه پدرم از همان ابتداء ذوق و علاقه‌ی من را در این کار کشف کرده بود، حالا من را در این عرصه حمایت می‌کند. بسیار خرسند هستم که در حال حاضر توانستم پاسخی به تلاش‌های او داشته باشم و زحماتش را هدر نداده باشم.
پرسش: از دید شما امروزه چه موانعی سد راه پیشرفت و فعالیت دختران، در ولایت هرات قرار دارد؟
پاسخ: جوَ سنتی جامعه همواره بزرگترین مانع سرراه دختران برای پیشرفت است و این جوَ همچنان باعث شد که تعدادی از دخترانی که خواهان بدست آوردن عضویت تیم رباتیک بودند، نتوانند به آرزوی شان دست پیدا کنند. ولی به یاری خداوند من و تعدادی از دوستانم مؤفق به بدست آوردن عضویت این تیم شدیم. بعد از اینکه سفرهای متعددی را پشت سر گذاشتیم و دست‌آوردهای عظیمی را کسب نمودیم، باعث شد تا تعدادی از خانواده‌ها که قبلا اجازه‌ی ورود دختران شان را به این تیم نمی‌دادند، تغییر تفکر بکنند و دختران خود را برای بدست آوردن عضویت تیم رباتیک حمایت بکنند که خوشبختانه ما همه روزه شاهد افزایش افراد در این تیم هستیم.
پرسش: دو سال است که در تیم دختران رباتیک فعالیت دارید؛ در مورد فعالیت‌های تان در این جریان بگویید؟
پاسخ: اشتراک در مسابقات متعدد و بدست آوردن افتخارات زیاد از جمله فعالیت‌های ارزنده‌ی ماست. اولین ربات ما رباتی بود که فرق بین توپ‌های رنگی را تشخیص می‌داد. بعد بدلیل اینکه افغانستان یک کشور زراعتی است و ما هم توانسته باشیم برای دهاقین خود کاری را کرده باشیم، بر آن شدیم تا رباتی را بسازیم که در راستای فعالیت‌های زراعتی باعث ایجاد سهولت گردد
پرسش: با ساختن ربات‌ها، برنامه دارید تا چه پیامی را برای دیگران انتقال دهید؟
پاسخ: با ساختن ربات‌ها ما می‌توانیم بسیاری از سهولت‌ها را برای هم‌وطنان خود ایجاد کنیم و ایجاد این سهولت‌ها بیان‌گر این است که دختران نیز می‌توانند عامل تغییر در این جامعه باشند. همچنان با ساختن این ربات‌ها می‌توانیم زمینه‌ی رشد را برای دختران زیادی ایجاد کنیم.
پرسش: برنامه‌های تیم رباتیک در آینده چه خواهد بود؟
پاسخ: بزرگترین برنامه‌ی ما ساختن مکتب در سراسر افغانستان است که خوشبختانه رئیس جمهور افغانستان نیز از این طرح استقابل نمود و وعده داده است که (5) مکتب در سراسر افغانستان برای آموزش دختران در قسمت ساخت ربات ساخته خواهد شد. با ساختن این مکتب‌ها ما می‌توانیم بهترین استعداد ها را از تمام افغانستان کشف کنیم و از آنها در راستای ایجاد تحول در کشور عزیز ما استفاده کنیم.
پرسش: در مورد سفرهای برون مرزی تان سخن بگوئید؟ بعنوان یک دختر افغان؛ رفتار دیگران را در مقابل خودتان چگونه برداشت کردید؟
پاسخ: اولین سفر ما به واشنگتن بدلیل اشتراک در مسابقات فرست والیبال بود که متأسفانه بدلیل اولین تجربه و نداشتن تجربه‌ی قبلی مؤفق به بدست آوردن مقام نشدیم اما خوشبختانه با حضور در آنجا ما توانستیم با فرهنگ‌ها و عنعنات مختلفی آشنا شویم. سفر بعدی ما به هالند بود که خوشبختانه توانستیم انیمیشن ماین را بدست آوریم. به تعقیب آن در یک مسابقه‌ای در کشور کانادا اشتراک کردیم و باز دوباره به آمریکا برگشتیم و مؤفق به بدست آوردن جایزه‌ی کنرات (جایزه‌ای که همه ساله به افتخار چارلی چاپلین اهداء می‌گردد) شدیم که این سفرها در پهلوی بدست آوردن دست‌آوردهای زیاد، دیدگاه و طرز فکر دختران را نیز بازتر و جامع‌تر کرد.
پرسش: جدا از تیم رباتیک؛ برای آینده‌ی تان چه برنامه‌ای دارید و مسیر مؤفق شدن را چگونه برای سایر دختران معرفی می‌کنید؟
پاسخ: دوست دارم تحصیلات خود را در راستای ساختن ربات ادامه بدهم و روزی وزیر ساینس و تکنالوژی در کشور شوم. و برای سایر دختران پیشنهاد می‌کنم تا در مقابل تمام سختی‌ها مبارزه کنند و تلاش کنند تا علاقه‌ی خود را نسبت به هر کار دریابند و در آن مسیر زحمت بکشند.
پرسش: بعد از ورود به تیم رباتیک؛ چه نوع تغییرات اجتماعی در زندگی شما رونما شده است؟
پاسخ: تغییر کردن طرز فکر خانواده‌ام و افزایش حمایت‌های شان در راستای مؤفق شدن من از جمله بزرگترین تغییرات اجتماعی است که در زندگی من بعد از ورود به تیم رباتیک ایجاد شده است.
ترتیب: ضیاگل عظیمی
