فاطمه روشنیان؛ زنی که برای زنان مینویسد
فعالان حقوق زن امروزه در جامعۀ افغانستان با هدف رساندن زنان به حقوق انسانیشان مبارزه میکنند. در این مطلب گفتوشنودی همراه با فاطمه روشنیان یکی از فعالان حقوق زن در کابل ترتیب شده است که مطالعه خواهید کرد.
معرفی
فاطمه روشنیان مدیر مسئول هفته نامۀ مربوط به مسایل زنان “نیمرخ” هستم. در سال 1393 از مکتب فارغ شدم و حال هم صنف چهارم در رشتۀ علوم سیاسی در یکی از دانشگاههای خصوصی شهر کابل هستم.
پرسش: از چه وقت فعالیت برای زنان را آغاز نمودید؟
پاسخ: سال 1391هـ.ش من به همراه یک تیم نهاد اجتماعی نگرش نو را تاسیس کردیم و من مسئول کمیتۀ بانوان بودم، برنامههای آموزشی، دادخواهی، تهیۀ بورسیه برای زنان در دانشگاههای خصوصی شهر و همایشهای برزگی را برای جوانان و زنان در سطح کابل و ولایات راه اندازی میکردیم. سال 1396هـ.ش از این انجمن جدا شدم و خودم نشریۀ نیمرخ را تاسیس کردم و همچنان تا بهحال در 26 ولایت افغانستان در بخش صحی، برگزاری سیمینارها، آگاهیدهی و نظارت از پروژههایی برای محو خشونت است، فعالیت داشته ام.
پرسش: در مورد نیمرخ بیشتر توضیح دهید؟
پاسخ: تمام همکارانم در نیمرخ، زنان هستند و با یک رویکرد زنانه به نشر موضوعات مربوط به زنان میپردازیم. این هفتهنامه 2000 تیراژ دارد که هر هفته 1000 تیراژ آن به ادارات مختلف و نقاط شهر کابل فرستاده میشود و 1000 تیراژ دیگر آن در ولایات غزنی، غور، بامیان، دایکندی و پروان پخش میشود.
پرسش: در دوران فعالیتها با چه مشکلاتی روبرو شده اید؟
پاسخ: زنان فعال در جامعۀ سنتی و مردسالار افغانستان نه تنها حمایت نمیشوند بل همواره مورد آزار و اذیت، تحقیر و توهین و برچسبهای حیثیتی قرار میگیرند، اما حالا خودم همراه تمام این دشواریها با این مسایل کنار آمده ام و بهخاطر ادامۀ مبارزۀ خود هر چیز را تحمل میکنم. یک مورد دیگر مشکلات من دید منفی مردم نسبت به کارکردهای اینجویی در افغانستان است که اعتماد ندارند و دیدگاه منفی نسبت به این کارکردها دارند، کمسواد بودن مردم، دید سنتیشان نسبت به زنان ناامید کننده است اما ناامید کنندهتر وقتی است که افراد تحصیل کرده با مقامات بلند به زن دید جنسیتی دارند و در پی آسیبرسانی به زنان هستند، اما من دنبال نگاه انسانی هستم و میخواهم همه از هم حمایت کنیم و در کنار هم یک زندگی راحت داشته باشیم.
پرسش: چرا برای زنان فعالیت میکنید؟
پاسخ: در جامعۀ ما زنان همیشه به حاشیه رانده شده اند و باور عام این است که زنان جز نان، پوشاک و مسکن نیاز به چیز دیگری ندارند و زنان نیز باورمند شده اند که فقط مربوط خانه هستند و متاسفانه همین طور این فرهنگ نهادینه شده است. تمام خواست ما این است که زنان از حاشیه به متن بیایند و مردم قبول کنند که زنان فعال جدا از بقیۀ زنها نیستند بل زنان هم باید حق تصمیمگیری در تمام بخشها را داشته باشند.من باور دارم که اگر فرصت برای زنان مهیا شود ما میتوانیم شاهد پیشرفت چشمگیر زنان باشیم.
پرسش: خودتان به عنوان فعال حقوق زنان، فکر میکنید فعالان حقوق زن چه تاثیری بر زندگی زنان دیگر دارند؟
پاسخ: ما در جامعۀ خود زنانی را داریم که از افغانستان مهاجرت میکنند و خارج از افغانستان برای زنان این جامعه نسخه میپیچانند و یا هم زنانی را داریم که کاملا متضاد با جامعه عمل میکنند، به نظر من این زنها موفق نیستند، برای تاثیرگذاری ما زنان باید سعی کنیم تا کارمان منسجم باشد، از هم حمایت کنیم تا بتوانیم یک الگوی موفق برای زنان باشیم.
ترتیبدهنده: بهناز رسولی