فرزندان؛ قربانیان خشونت بر مادر
شماری از مادران در هرات به‌خاطر خشونت‌هایی که در برابر شان صورت گرفته است نتواسنته اند احساس و محبت مادرانه به فرزندان‌شان داشته باشند و با خشونت بر فرزندان خود این احساس حقارت را جبران کرده اند.
فرزندان خانواده در برخی موارد مسئول به دوش کشیدن خشونت‌هایی هستند که در برابر مادرشان صورت گرفته است و آن‌ها با جسم کوچک‌شان خشونت‌های مادری را تحمل می‌کنند.
شهلا پیروز از خشونتی که بر فرزندش روا داشته است ابراز ندامت می‌کند، او می‌گوید که به علت فقر مورد خشونت‌هایی مانند لت و کوب و توهین از طرف شوهرش قرار گرفته است اما همین عقده‌ها باعث شده است که فرزندانش قربانی خشونت‌ها باشند.
شهلا می‌گوید پنج فرزند دارد، دو فرزند اولش همیشه قربانی نهایی خشونت‌های خانوادگی او بوده اند. او می‌افزاید تا به‌حال آن دو فرزندش رفتار عصبی و پرخاشگری در اجتماع دارند و در اثر این ناراحتی و عقده‌مندی، خواهر و برادر کوچک‌تر خود را مورد لت و کوب قرار می‌دهند.
فرزندان مینا حمیدی هم در ردیف قربانیان خشونت‌ها بر مادر در خانواده هستند. مینا می‌گوید که به‌خاطر خشونت‌های لفظی و فزیکی که تا به‌حال در برابر او انجام شده، سه فرزندش همیشه از محبت مادری محروم مانده اند.
او به‌خاطر لت و کوب کردن فرزندانش و بی‌مهری‌هایی که در برابر آن‌ها انجام داده است عذاب وجدان دارد زیرا این خشونت‌ها بر روان فرزندانش تاثیر زیادی داشته است و فرزندانش همیشه در جامعه گوشه‌گیر هستند و اگر در ردیف هم‌سن و سالان خود قرار بگیرند از خشونت و دعوا استفاده می‌کنند.
طاهره امیری یکی دیگر از زنانی است که به‌خاطر محبت ندادن به فرزندانش احساس خوبی نسبت به مادر بودن ندارد.
طاهره می‌گوید شوهرش به‌خاطر مسائل خانوادگی همیشه او را تحقیر و توهین کرده است و چندین مرتبه مورد خشونت مستقیم لت و کوب قرار گرفته است.
او می‌افزاید یک دختر و دو پسر دارد و بیشتر وقت‌ها ناراحتی‌هایش را بر فرزندانش خالی می‌کند، ولی به‌سبب محبت‌هایی که به فرزندانش نداده تا به‌حال نتوانسته است یک رابطۀ محبت‌آمیز بین خودش و فرزندانش ایجاد کند و همین خشونت‌ها فرزندانش را از او دور ساخته است.
به باور روان‌شناسان خشونت در برابر زنان بر علاوۀ اینکه زندگی زن را با هنجار روبرو می‌کند، حال و آیندۀ فرزندان را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.
حسین جعفری، روان‌شناس، می‌گوید ممکن است در مواردی یک مادر به‌خاطر خشونت‌هایی که دربرابر خودش انجام شده است، فرزندان خود را به اشکال مختلف قربانی این خشونت‌ها سازد.
آقای جعفری می‌افزاید در افغانستان در اغلب موارد زنان تشویق می‌شوند تا در برابر خشونت‌ها خاموش باشند، اما این خاموش ماندن با گذر زمان به یک نوعی بروز خواهد کرد که باز هم در مواردی فرزندان محکوم به تحمل این خشونت‌ها هستند.
به گفتۀ آقای جعفری خشونت‌هایی که از طرف مادر بر فرزند صورت می‌گیرد سلامت روانی طفل را به خطر می‌اندازد، همچنان طفل با یک شخصیت نا ایمن بزرگ می‌شود و رابطۀ بین مادر و فرزند حالت طبیعی خود را نخواهد داشت.
این در حالی است که نظر به آمار انتشار شده از طرف ریاست امور زنان ولایت هرات میزان خشونت‌ها در برابر زنان در این شهر 640 مورد بوده است که نسبت به سال پار 6 مورد کاهش داشته است.
گزارشگر: بهناز رسولی
