لیدا عزیزی از موفقیت‌‌هایش در تیم رباتیک سخن می‌زند
” استعدا د تان را کشف را کنید و مطابق به آن راه تان را انتخاب کنید؛ آن‌گاه موفقیت، پنجره‌اش را به روی تان باز می‌کند “. بخشی از صحبت‌های یلدا عزیری، یکی از اعضای تیم دختران رباتیک است. برای معرفی بیشتر، با او گفت‌وگویی را ترتیب داده‌ام که در ادامه می‌خوانید.
پرسش: لیدا عزیزی، کیست؟
پاسخ: لیدا عزیزی، 16ساله متولد شهر هرات، در حال حاضر دانش‌آموز صنف یازدهم وعضو تیم دختران رباتیک افغانستان هستم.
پرسش: لیدا عزیزی چی وقت دانست که می‌تواند ربات‌ساز شود؟
پاسخ: از کودکی خیلی دوست داشتم وسایل را باز و بسته کنم آن زمان رادیوها را باز می‌کردم و دوباره بسته می‌کردم طوری‌که دانستم که می‌توانم میکانیک خوبی شوم. آن زمان بود که توانستم خودم را پیدا کنم و دانستم که می‌توانم ربات‌ساز شوم. و دوسال پیش فرصتی پیدا شد که توانستم به آروزی کودکی‌ام برسم.
پرسش: قبل از این که عضو تیم رباتیک شوید آموزش‌هایی در این باره دیده بودی؟
پرسش: نه آموزشی خاصی ندیده بودم پس از اینکه در امتحان موسسه DCF کامیاب شدم مدت هشت ماه در این مورد آموزش دیدم.
پرسش: به عنوان عضوی از تیم دختران رباتیک، در مورد فعالیت‌هایی این تیم بگو؟
پرسش: از مدت دوسال به اینسو که تیم رباتیک ایجاد شده، ما در 9 مسابقه شرکت کردیم و بزرگ‌ترین مسابقه‌ی که شرکت کردیم در کانادا برگزار شد. پس از پیروزی در آن به مسابقات جهانی راه یافتیم و بزرگ‌ترین ربات را ساختیم و با بدست آوردن چهار جایزه به افغانستان برگشتیم. همچنان در مسابقات فرست گلوبال که بین ۱۶۲ کشور از جهان در کشورکانادا برگزار شد. شرکت کردیم و با ربات توپ جمع‌کن که ساخته بودیم توانستیم مقام دوم و مدال نقره را بدست آوریم و همچنان پار سال در مسابقات کشور استونیا با ربات زراعتی که ساختیم مقام اول را بدست آوردیم در هرمسابقایی که ما در مدت این دوسال شرکت کردیم، بیش از 100 تیم شرکت داشتند.
پرسش: در جریان این دو سال، تیم دختران رباتیک، موفقیت‌های چشم گیری داشته به عنوان عضوی از این تیم، موفقیت تیم تان را در چه می‌بینی؟
پاسخ: تیم ما توانست با سعی و تلاش زیاد یک تغییری را در دنیای تکنالوژی در افغانستان ایجاد کند و خوشبختانه امسال ما بهترین جایزۀ آسایی را که بنام ( چنج میکر) است در سطح آسیا از آن خود کردیم جایزۀ چنج میکر به کسانی داده می‌شود که یک تغییری را در جامعه خود شان ایجاد کنند و این راز موفقیت ماست که توانستیم این جایزه را به دست آوریم.
پرسش: از موفقیت‌ها زیاد گفتی دوست دارم در مورد چالش‌ها و موانعی که سد راه ات بوده و است صحبت کنی؟
پاسخ: هر وقت که بخواهی کاری را شروع کنی، بخواهی نخواهی در اوایل موانعی وجود دارد از جمله مخالفت‌های خانوادگی و همچنان دیدگاه‌های سنتی مردم جامعه که برای شان قابل قبول نیست، یک دختر تنها به خارج از کشور سفر کند. تمام این موانع سر راه دختران تیم ما نیز قرار داشته و خوشحالم که همه‌ای این مشکلات پس از برگشت اولین سفر مان حل شد و خانواده‌ها و مردم اعضای تیم دختران رباتیک را حمایت و تشویق می‌کنند.
پرسش : جدا از تیم رباتیک، از برنامه‌های آیندۀ خودت بگو؟
پاسخ: جدا از تیم کدام برنامه‌ای دوست ندارم داشته باشم. تصمیم داریم در آینده نزدیک نمایشگاهی برگزار کنیم و قرار است پنج ربات مختلف بسازیم و همچنان قرار است این نمایشگاه در پنج مکان مختلف برگزار شود و در کنار این قرار است مسابقاتی از سوی تیم رباتیک نیز برگزار شود.
پرسش: به کشور‌های مختلفی از جهان، سفر کردی کار و فعالیت ربات‌سازان دیگر کشور‌ها را چطور یافتی؟
پاسخ: وقتی از یک جامعه‌ای که دختران را نادیده می‌گیرند به یک جامعه دیگری می‌روی که فکر می‌کنند دختر استعدادش بیشتر از یک پسر است خیلی تفاوت‌های زیادی را متوجه می‌شوی آنان با هم خیلی صمیمی هستند به یکدیگر احترام می‌گذارند. و اما چیزی را که شخصا از آنان آموختم اینست که چطور با یکدیگرهمکاری کنیم و همیشه کار‌های گروهی موفق‌تر از کار‌های انفرادی است برعلاوه این‌ها، تجربیات زیادی دیگر کسب کردم که می‌توانم برای رسیدن به موفقیت‌های بیشتر از آن استفاده کنیم.
به عنوان پرسش آخر، پیام‌ات به دیگر دختران چیست؟
پاسخ: توصیه می‌کنم استعدا د تان را کشف کنید و مطابق به آن راه تان را انتخاب کنید؛ آن‌گاه موفقیت، پنجره‌اش را به روی تان باز می‌کند.
ترتیب: ضیاگل عظیمی
