فاطمه حسنی؛ هنرپیشۀ که چهارده سال است بخاطر کارش مبارزه می‌کند
مشکلات امنیتی، عدم حمایت و تشویق دولت، متلک گفتن، برخورد‌های نادرست اجتماعی، از جمله عمده‌ترین چالش‌های سینماگران زن در ولایت هرات بیان میشود. برای بحث بیشتر خبرگزاری بانوان افغانستان، با فاطمه حسینی، بازیگر گفت‌وگویی داشته است که در ادامه می‌خوانید.
پرسش: چطور شد که وارد دنیای تئاتر و سینما شدید؟
پاسخ: چهارده سال پیش، ورودم به تئاتر و سینما، با یک شوخی آغاز شد وهمان شوخی، بازیگری در سینما را برایم به یک عشق بدل کرد. داستان ورودم به سینما و تئاتر، از آن جایی آغاز شد که چهارده سال پیش در همسایگی ما یک دختر خانم زندگی می‌کرد و در سینما مصروف بازیگری بود. روزی برای آشنایی با آن، به خانه‌اش رفتم با هم صحبت می‌کردیم، در اثنای صحبت کردن در مورد سینما و تئاتر صحبت را شروع کرد و برایم گفت: در فلم جدیدی که بازی می‌کند به یک مادر نیاز دارند که نقش ایفا کند. از شوخی برایش گفتم مادر در مقابلت است من بازی می‌کنم. آن دختر خانم این موضوع را جدی گرفت و فردای آن روز کارگردان فلم به خانه‌ام آمد و درخواست همکاری کرد وقتی با شوهرم در این مورد صحبت کردم شوهرم این موضوع را پذیرفت و برایم گفت اگر می‌توانی با مخالفت‌های خانواده‌های مان مبارزه کنی، من کنارت هستم از همان روز فعالیتم را آغاز کردم و تا امروز ادامه دارد.
پرسش: با ممانعت‌ها و مخالفت‌ها چطور مبارزه کردید؟
پاسخ: در آغاز وقتی نزدیکانم خبر شدند که قرار است من در سینما کار کنم ارتباط شان را با من قطع کردند و حرف‌های زیادی برایم گفتند اما من تمام آن حرف‌ها را نشنیده گرفتم و به راه‌ام ادامه دادم و تاکنون که مدت چهارده سال می‌گذرد هنوز هم با مخالفت‌ها مبارزه می‌کنم و به راه‌ام ادامه می‌دهم.
پرسش: اشاره کردید که آمدن تان به دنیای تئاتر و بازیگری، با یک شوخی آغاز شد با گذشت زمان این حرفه برای تان چه مفهومی پیدا کرد؟
پاسخ: حالا این حرفه برایم به عشق و علاقه‌مندی بدل شده است و با گذشت زمان هر روز علاقه‌مندی‌ام به این حرفه، بیشتر از پیش میشود.
پرسش: از زمان حضور تان به حرفه‌ی بازیگری، در چند فلم و نمایش نقش ایفا کردید؟
پاسخ: از آغاز کارم تاکنون، در بیش از پانزده فلم و بیش از هزار نمایش‌نامه نقش ایفا کردم.
پرسش: تا حالا شده از هنرتان دل‌زده شوید؟
پاسخ: مشکلات امنیتی، عدم حمایت دولت از سینماگران به خصوص سینماگران زنان، متلک‌های کوچه‌بازاری، عدم ارج گزاری مردم به هنرمندان سینما، از جمله مواردی است که گه‌گاهی مرا از این حرفه دل‌زده می‌کند اما با آن‌هم مانع فعالیت وکارم نمی‌شود.
پرسش: با وجود تمام این چالش‌ها، حضور زنان در سینما و تئاتر چگونه است؟
پاسخ: نسبت به گذشته حضور و علاقه‌مندی زنان در سینما افزایش یافته است اما بنابر مشکلاتی که در پرسش قبلی ذکر کردم، دختران حاضر نمی‌شوند که به سینما بیایند و امروزه ما به کمبود هنرمندان زن در سینما مواجه هستیم.
پرسش: به عنوان هنرمندی که بیش از یک دهه از فعالیت تان در سینما و تئاتر می‌گذرد؛ دیدگاه مردم نسبت به سینماگران زن چگونه است؟
پاسخ: خوشبختانه دیدگاه مردم امروزه نسبت به زمانی که من فعالیت‌ام در سینما آغاز کردم تغییر کرده و دید خوبی نسبت به هنر و هنرمندان سینما دارند اما با آن هم هنرمندان زن، چالش‌های اجتماعی فراوانی دارند.
پرسش: به چالش‌های اجتماعی اشاره کردید؛ عمده‌ترین چالش‌های اجتماعی، سینماگران زن در ولایت هرات چیست؟
پاسخ: از جمله چالش‌های عمده ما امروز برخورد‌های نادرست اجتماعی است گرچه برخی‌ها، برخورد خوبی دارند اما برخی از جوانان ما بی‌خبر از اینکه برخورد نادرست شان می‌تواند چه تاثیراتی روی هنرمند داشته باشد با یک سری القاب و نامهای ما را صدا می‌زنند که برای مان رنج‌آور است.
به عنوان پرسش آخر می‌خواهید راه‌تان را چه کسی از خانواده‌ی تان ادامه دهد؟
پاسخ: من شش طفل دارم که دوتای شان دختر است اما نمی‌خواهم که هیچ یک از دخترانم وارد سینما شوند و راه مرا ادامه دهند؛ چون خودم در این راه قربانی شدم. با وجود کار و تلاش فراوانی که کردم اما هیچ تقدیر و حمایتی از سوی دولت نشدم. بناً من فکر می‌کنم پس از من جایم در سینما خالی خواهد ماند.
ترتیب: ضیاگل عظیمی
