انتقادها از برچسپ‌های توهین آمیز به خانواده‌های معتادان
برخی از دختران و زنانی که پدران و شوهران شان به اعتیاد روی آورده اند از برچسپ‌های توهین آمیز چون دختر معتاد، زن معتاد و پسر معتاد از سوی برخی از مردم انتقاد می‌کنند.
این زنان که از بکار بردن این واژهها ابراز نگرانی می‌کنند می‌گویند چنین برچسپ‌های روی زندگی فرزندان شان تاثیر بدی می‌گذارد.
عایشه(مستعار) که یک دختر و دو پسر دارد، از تاثیرات منفی این برچسپ‌ها بر آینده‌ی فرزندانش نگران است.
وی می‌گوید: “می‌ترسم که بچه‌ها مه مثل پدر خو معتاد بشن و دختر مه بدبخت ” .
فرشته نیز هم چون عایشه از استفاده این واژهها از سوی برخی از مردم ناراض است. او به دلیل استفادۀ واژه دختر معتاد از سوی برخی از هم‌صنفی‌هایش دیگر دوست ندارد که مکتب برود.
او اضافه می‌کند: “در کوچه و مکتب دخترا بر مه دختر معتاد میگن “.
در این میان بی‌بی‌گل که مادر چهار فرزند است از به خطر افتادن اعتبار اجتماعی فرزندانش نگران است. او ادعا می‌کند که از اوایل زندگی مشترک شوهرش معتاد بوده است اما وی از این موضوع بی‌خبر بوده است.
وی در ادامه اضافه می‌کند: “چندین بار خودم شاهد بودم که بچه‌هایم را به نام بچه معتاد صدا زدند “.
این زنان می‌گویند اعتیاد شوهران شان نه تنها بر زندگی اجتماعی خود و فرزندان شان تاثیر منفی گذاشته است بلکه سبب شده بیشتر اقوام و خویشاوندان شان با آنان قطع رابطه نمایند.
حسنیه نیکزاد فعال حقوق زن با تأیید وجود این مشکل در جامعه می‌گوید:” این اطفال در مکتب با برچسب‌های چون؛ پسرمعتاد یا دختر معتاد تحقیر می‌شوند “.
وی در ادامه می‌افزاید: دولت مکلف است که در این مورد به مردم آگاهی‌دهی کند تا شخصیت این اطفال را جدا از پدر و یا فرد معتاد در خانوادۀ شان در نظر بگیرند.
کم‌سوادی، عدم آشنایی با فرهنگ شهر نشینی و کم‌آگاهی از دلایلی است که به باور جامعه شناسان سبب این نوع برچسپ زنی‌ها در بین مردم شده است.
علی آزاد جامعه‌شناس، معتقد است که برای مقابله با این چالش‌های اجتماعی، در ابتدا خانواده‌ها باید وجود فرد معتاد در خانواده را بپذیرند و برای حل این مشکل باید راه‌حل متفاوتی را در نظر بگیرند.
آقای آزاد می‌گوید: در قدم دوم دولت از طریق رسانهها و نهاد‌های مدنی باید برای مردم فرهنگ شهرنشینی را آگاهی رسانی نماید.
گزارشگر: ضیاگل نظری
