داکتر ثریا صبحرنگ کیست؟
ثریا صبحرنگ در سال1336 خورشید در هرات متولد شد. مکتب را در لیسه مهری ولایت هرات به پایان رسانید و در سال 1981 میلادی از دانشکده پزشکی دانشگاه کابل فارغ شد. صبحرنگ همچنان یک لیسانس علوم سیاسی از دانشگاه کاتب دارد که این دوره تحصیلی را بین سال‌های 2012 و2018 به اتمام رسانید. بین سال‌های 1996 تا 2001 صبحرنگ برنامه‌های آموزشی در رشته‌های مدیریت، حقوق زنان و توسعه،، جنسیت و روانشناسی را در آلمان نیز فرا گرفت و به این ترتیب به یکی از زنان فعال در عرصه مبارزه برای تامین برابری حقوق زنان و مردان مبدل شد.
داکتر ثریا صبحرنگ، تلاش مستمر در راستای دفاع از حقوق بشر و دادخواهی برای زنان، کودکان و اقلیت‌های صدمه‌پذیر را منحیث اهداف عمده و اساسی در زندگی خود می‌داند و به این باور است که در همین راستاها از کار و پیکار بازنخواهد ایستاد.
صبح رنگ زمانی معین مسلکی و پالیسی وزارت امور زنان افغانستان بود و سپس به حیث یکی از اعضای برجسته و فعال کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان کار کرد. در جریان اجرای وظایف رسمی، صبحرنگ کارهای زیر را نیز انجام داد:
- ایجاد گروه کاری جنسیت و قانون با همکاری وکلا و سایر افراد برجسته؛
- پیشنهاد ایجاد کمیسیون محو خشونت علیه زنان و ارایه آن به دفتر رییس جمهور؛
- تهیه سفارشات برای کمیسیون تهیه پیش‌نویس قانون اساسی در مورد حقوق برابر زن و مرد؛
- فراهم‌سازی زمینه تبادل نظر میان زنان مرکز و ولایات برای بررسی اشتراک آنان در امور سیاسی؛
- ایجاد کمیته کاری سیدا با همکاری جامعه مدنی و سایر سازمان‌های دولتی؛
- برگزاری جلسه در رابطه به برنامه عمل پکن؛
- برنامه‌ریزی آموزشی جنسیت؛
- شرکت فعال در تاسیس ریاست امور زنان ولایت هرات؛
از آنجایی که بانو صبحرنگ یک زن پرتلاش و متعهد شناخته می‌شد در بسیاری از مسایلی مرتبط به زنان او را به حیث عضو در کمسیون‌ها و کمیته‌های کاری در نهادهای دولتی و غیر دولتی انتخاب می‌کردند.
- عضویت کمیسیون جلوگیری از بهره برداری از کودکان؛
- رییس کمیسیون هماهنگی سرپناه در کابل؛
- عضویت کمیسیون عالی منع خشونت علیه زنان؛
- عضویت بورد مشورتی پلان کاری ملی برای زنان؛
- عضویت کمیته تسوید قانون خانواده؛
- عضویت کمیته هماهنگی اچ آی وی و ایدز افغانستان؛
- عضویت گروپ کاری صلح و امنیت؛
- عضویت کمیته تسوید قانون جرگه هاو شوراها؛
- عضویت کمیسیون رسیدگی به قضایای خانه های امن در دادگاه عالی؛
- عضویت بورد مشورتی مرکز تحقیقاتی حقوق زنان و اطفال؛
- عضویت بورد مشورتی مرکز رشد استعداد های زنان؛
- عضویت کمیته رهبری قطعنامه 1325در وزارت خارجه؛
- عضویت کمیته HRDدر اتحادیه اروپا؛ و
- عضویت TAGبرای زنان و اطفال؛
بخشی از تلاش‌های خستگی ناپذیر بانو صبحرنگ در راستای تامین حقوق زنان بوده است. وی هنگام عضویت در کمسیون‌ها و کمیته‌های یاد شده از زنان و حقوق آنان دفاع کرده و تلاشش این بوده تا به زنان ستم‌دیده افغانستان کار بنیادی‌ای انجام دهد.
علاوه بر کارهای سیاسی-حقوق بشری، بانو صبحرنگ در عرصه پزشکی نیز فعالیت‌های چشمگیری داشته و از این طریق نیز مصدر خدمت به مردم بوده است. بین سال‌های 1981 تا1995 بانو صبح رنگ به حیث داکتر درکلنیک شخصی آلمان؛ کلنیک شهدای کویته پاکستان؛ شفاخانه شهید مدرس کشمیر ایران؛ شفاخانه علی‌آباد و زایشگاه ملالی کابل؛ ایفای وظیفه نموده و برای زنان و مردان کشورش خدمت کرده است.
بانو صبحرنگ افزون به زبان فارسی، به زبان‌های پشتو، انگلیسی، روسی و آلمانی نیز بلدیت کامل دارد و در استفاده از کمپیوتر و تکنالوجی نیز مشکل ندارد که این یکی از ویژگی بارز این زن مبارز وفعال حقوق بشر است.
عضویت انجمن پزشکان افغانستان؛ ریاست کمیته اجتماعی جامی؛ عضویت هیأت مدیره انجمن صحت و حقوق زنان؛ عضویت هیأت مدیره مرکز انکشافی مهارت های زنان افغانستان؛ و شرکت در برنامه «رهبران زن» که یک برنامه بین المللی است و از سوی اداره انکشاف ایالات متحده امریکا رهبری می شود، از فعالیت‌های اجتماعی بانو صبح رنگ است. موصوف بخاطر فعالیت های اجتماعی‌اش از سوی کشور ایرلند مفتخر به دریافت یک جایزه معتبر گردید که این جایزه برای مدافعین حقوق بشرِ معروض به خطر اهدا می گردد.
بانو صبح رنگ رهبری دو تحقیق ملی در رابطه به تجاوز جنسی ـقتل های ناموسی و پیامد های ناگوار بچه بازی در افغانستان را به عهده داشته و هم‌چنین تحقیق دیگری را در مورد آزمایش اجباری نسایی به عنوان یکی از مصادیق نقض حقوق بشر انجام داد که یک کار پر مخاطره برای مدافعین حقوق زن در افغانستان است. وی کنفرانس ملی‌ای تحت عنوان منع ازدواج طفال را نیز سازماندهی و برگزار کرد و رهبری کمیته تهیه مسوده قانون منع بچه‌بازی را نیز به عهده داشت.
صبح رنگ به کشورهای: امریکا، لبنان، تاجیکستان، ایتالیا، بلژیک، آلبانی، آلمان، اتریش، چین، سویدن، کوریای جنوبی، پاکستان ، سریلانکا، بنگلادش، ایران، فرانسه، هلند، سوییس، امارات متحده عربی، اردن، نپال، منگولیا، مصر، فیلیپین و انگلستان سفر کرده و در تمامی این سفرها تلاش کرده تا وضعیت نابهنجار زنان افغانستان را تشریح و توضیح کند تا توانسته باشد کمک کشورهای مختلف را برای زنان افغانستان جلب کند.
[cycloneslider id=”88888″]
