حکایتی از زنان بیمار در دارالمجانین هرات

لا اله الا الله تنها جمله‌ییست که مدت‌هاست اینجا (در دارالمجانین هرات) از لیلی شنیده می‌شود، او همراه با 39 زن دیگر که نارسایی عقلی دارند، زندگی می‌کند.

از سویی هم مرضیه یک تن دیگر از این مددخواهان است که همراه با لیلی در این دارالمجانین زندگی می‌کند، او نیز تنها یک جمله را به زبان می‌آورد و آن این است، «بابا مه بمه دوا نیاورد؟».

صدای چوری‌های شهربانو سکوت را می‌شکند، او حرف نمی‌زند، اما موهای تراشیده‌اش جلب توجه می‌کند.

بسیاری از زنانی که این اینجا زندگی می‌کنند، بی‌سرپرست و از وضعیت روحی خوبی برخوردار نیستند.

پزشک متخصص در این دارالمجانین می‌گوید؛ زنانی که به مریضی‌های عقلی -عصبی دچار اند در اینجا نگهداری می‌شوند.

عبدالعظیم سلجوقی متخصص عقل و اعصاب می‌گوید؛ برخی از این زنان، معلول ذهنی مادرزادی هستند و برخی هم پس از به دنیا آمدن مشکلات عقلی پیدا کرده اند.

او می‌افزاید؛ بسیاری از این زنان به مشکلات عقب ماندگی ذهنی، اسکیزوفرنی (یک اختلال روانی است که معمولا در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ظاهر می‌شود از مشخصات آن می‌توان به وهم، توهم و مشکلات شناختی دیگر اشاره کرد) و ریتاردیشن مبتلا اند.

آقای سلجوقی می‌افزاید؛ با این که این مرکز، درمانی نیست و صرف برای نگهداری این افراد است، با آن هم ریاست هلال احمر مقداری دوا را به این زنان کمک می‌کند.

او افزود تعدادی از این مریضان وضعیت بهتری دارند و برخی نیز مریضی شان حاد تر است، اما به دلیل کم‌بود جای و امکانات، با هم یکجا نگهداری می‌شوند.

مسوولان در ریاست هلال احمر می‌گویند، بر اثر مراقبت‌هایی که از این زنان می‌شود، سالانه شماری صحت‌یاب شده و به خانه‌های شان بر می‌گردند.

نورالدین احمدی رئیس ساحوی هلال احمر می‌گوید: «به تعداد چهل تن از زنانی که از مریضی‌های روانی و عقلی -عصبی رنج می‌برند، از ولایات مختلف کشور در دارالمجانین هرات نگهداری می‌شوند ».

به گفته‌ی آقای احمدی؛ برای بهبود وضعیت این مریضان، دارو توسط داکتر متخصص دارو تجویز می‌شود.

گزارشگر: شکریه مشعل