مصوونیت حق هر زن است!

شماری از دختران و پسران، کارزاری را تحت نام «نه، به آزار و اذیت زنان» در دانشگاه کابل به راه انداختند.

خبرگزاری بانوان افغانستان در مورد چگونگی برگزاری این کارزار گفت‌وگوی را با نسرین رسا، یکی تن از برگزارکنند‌ه‌گان این کار کازار انجام داده است خواننده باشید.

پرسش: در ابتدا معرفی کوتاهی از خود داشته باشید؟

پاسخ: نسرین رسا هستم در سال 1376ه ش در یک خانواده روشن فکر در کابل چشم به جهان گشودم، از پنج سالگی راهی مکتب شدم. دوره لیسه  را به درجه علی به پایان رساندم  و در حال حاضر  دانشجوی بر حال دانشکدۀ مطالعات توسعه در دانشگاه افغانستان هستم.

پرسش: در مورد فعالیت‌های تان بگویید؟

پاسخ: بیشتر فعالیت‌هایم در مورد زنان افغان است مبارزه در این راستا را از دوران مکتب آغاز کردم  و به این نظر استم که زنان افغان قویترین زنان در سطح جهان هستند  و اما چون  جامعه افغانستان یک جامعه سنتی است حلقاتی وجود دارند که  زنان را نمی‌گذارند استعداد‌های شان را نمایان کنند  و دوشادوش مردان این سرزمین برای ترقی و توسعه جامعه کار و فعالیت نمایند، از این رو بیشتر خواهان برابری حقوق زنان و مردان هستم.

 پرسش: در مورد کا رزار نه به آزار و اذیت زنان بگویید هدف تان از راه اندازی این کارزار چه است؟

پاسخ: هدف از راه اندازی کارزار “نه به  آزار و اذیت زنان، مصونیت حق هر زن است ” این است که زنان در مکان‌های  مختلف ( خیابان، دانشگاه، محل کار، ورزشگاها، زندان و دیگر اماکن ) مورد آزار و اذیت لفظی، جسمی،  و روانی قرار می‌گرند و اما  بنابر دلایلی چون ترس از لطمه وارد شدن بر آبرو و عزت شان سکوت را ترجیح داده و صدای خود را بلند نمی‌کنند. و از سوی هم، جدی نگرفتن این معضل از سوی مسوولان دولتی و نهاد‌های زیربط که باعث تشدید این معضل در جامعه شده است.  بنا براین  لازم بود که چنین کمپاین مردمی و خودجوشی راه اندازی شود، زنان و مردان یکجا  صدا شان در برابر این معضل ناپسند اجتماعی  بلند کنند.

پرسش: آغاز این کارزار را از کدام ولایت بود و قرار است در کدام ولایات راه اندازی شود؟

پاسخ:  این کارزار از ولایت کابل شروع شده و قرار است در شهر‌های بزرگ افغانستان  راه اندازی شود که خوشبختانه در سه ولایت به شمول پروان، مزار و هرات کار‌ جریان دارد.

پرسش: با راه اندازی این کارزار چه چالش‌های سد راه تان قرار داشته یا دارد؟

 پاسخ: هر شخص یک  کاری را که آغاز می‌کند طبیعی است که با یک سری  مشکلات باید مقابله کند. این کارزار نیز زمانیکه آغاز شد  بارها از سوی برخی از افراد مورد انتقاد قرار گرفت  و برچسپ‌های پروژه یی را به کارزار زدند؛ اما این کارزار توقف نکرد و به کار خود ادامه داد که خوشبختانه تاکنون از سوی افراد پر نفوذی چون  داکتر حمیدالله فاروقی رییس دانشگاه کابل، اداره دادستانی کل، وزارت امور زنان حمایت شده است.

پرسش: از چالش‌های عمدۀ اعضای این کارزار بگویید؟

پاسخ: راه اندازی این کارزار یکی از کار‌های اساسی و بنیادین برای آگاهی دهی اذهان عامه است  و برگزاری سیمینا‌رهای علمی و امثال این کارزار‌ نیاز به بودیجه دارد  که متاسفانه  اعضای این کارزار از بودیجه شخصی خود استفاده می‌کنند حالانکه بیشتر اعضای این گروه دانشجو و یا هم برخی از آنان  بیکار استند و تمام اعضای گروه به صورت رضاکارانه کار می‌کنند وعدم  حمایت از سوی کدام نهادی مسوول کار این کارزار را  دشوار ساخته است.

پرسش: چه فکر می‌کنید این کارزار چه تاثیراتی را در پی خواهد داشت؟

پاسخ: بدون شک هر کاری که انجام می‌شود تاثیر خود را به اندازه‌یی بر افراد جامعه می‌گذارد شاید این کار صد درصد تاثیر نداشته باشد اما حتماً 50 در صد تاثیر مثبت خود را بالای افراد جامعه خواهد گذاشت.

حرف آخر؟

 از همه جوانان می‌خواهم اعم از زنان و مردان که این کارزار را حمایت کنند و بگذارند که زن منحیث روان جامعه آرام بوده و فرزندان سالم برای جامعه تقدیم نماید.

ترتیب: ضیاگل عظیمی