میزان رضایت زنان از نمایندگان زن در شورای ملی
از 250 کرسی مجلس نمایندگان، 68 کرسی آن سهم زنان است، در هرات اما از 17 نمایندهی که می‌توانند در مجلس راه یابند 5 تن آن باید زنان باشند، زنان هراتی اما از این اقلیت توقعِ توجه بیشتری برای بهبود وضعیت زنان دارند، این که این توقع زنان هراتی، چقدر برآورده شده؛ پرسشی است که سیمین صدف پاسخ آن را از چند زن هراتی گرفته است.
برخی از زنان با نام بسیاری از این نمایندگان آشنا نیستند و شماری هم می‌گویند، تا کنون فکر می‌کرده اند که از هرات یک یا دو زنِ نماینده در مجلس حضور دارد.
زینب، دانشجو می‌گوید؛ زنانی که از هرات به مجلس نمایندگان راه یافته اند کار خاصی برای زنان نکرده اند، به همین دلیل است که بسیاری از این زنان حتی آن‌ها را به صورت درست نمی‌شناسند.
او می‌گوید؛ این زنان در زمان مبارزات انتخاباتی خود برنامه‌های زیادی را برای زنان داشته اند، اما زمانی که به مجلس راه یافتند، همه را فراموش کردند.
شاید این یکی از عمده دلایلی است که انگیزه‌ی اشتراک برخی از زنان را برای انتخابات از بین برده است.
شماری از زنان معتقد اند، نمایندگان منتخب خود را از زمان راه‌یافتن به مجلس تا کنون ندیده اند.
رعنا محمدی می‌گوید: وکیلان زن، با حمایت زنان هرات به مجلس رفته اند، اما حتی در ایام رخصتی از موکلان خود بی‌خبر اند و تمام این ایام را به سفرهای خارجی سپری می‌کنند.
رعنا می‌افزاید؛ این وکیلان در معدود سفرهایی که به هرات داشته اند، به جای شنیدن مشکلات زنان، به دیدن اقوام اکتفا کرده و گِرِهی از مشکلات زنان باز نکردند.
توجه کم‌رنگ وکیلانِ زن در قانون‌گذاری‌های مربوط به زنان و عدم انسجام آن‌ها در مجلس، از دیگر عوامل ناکامی شان نزد زنان پنداشته می‌شود.
زحل احمدی می‌گوید: با این که زنان در مجلس نمایندگان در اقلیت قرار دارند، اما می‌توانند با انسجام و همبستگی برای تغییرات مثبت در وضعیت زندگی زنان کار کنند.
به باور وی بسیاری از زنان نیز همانند مردانی که در مجلس نمایندگان اند، به کمیشن‌کاری و باج گرفتن از وزیران مشغول بوده اند.
شماری از وکیلان اما این نظریات شهروندان هرات را ناشی از غفلت شان از مسوولیت‌های شهروندی عنوان می‌کنند.
مسعوده کرخی نمایندهی مردم هرات در مجلس نمایندگان می‌گوید؛ بسیاری از مردم زمان دقیق رخصتی‌های نمایندگان را نمی‌دانند، در حالی‌که مسوولیت شهروندی شان است که برای حل مشکلات خود به نمایندگان مراجعه کنند.
وی می‌افزاید: «من همیشه با نهادهای مدنی در تماس؛ و جویای احوال شان بوده ام، اما حتی جریان‌های زنانه مرا در جریان مشکلات خود قرار نداده اند تا مشکلات خود را مطرح کنند».
خانم کروخی افزود: طی هفت سال، رخصتی‌های خود را در هرات سپری کرده و جویای مشکلات زنان بوده است.
پس از سقوط رژیم طالبان، اولین انتخابات پارلمانی در افغانستان در سال 1384 برگزار شد و دور سوم آن قرار است، با سه سال تاخیر تا پنج ماه دیگر برگزار شود.
گزارشگر: سیمین صدف
