عاطفه طیب: به تغییر وضعیت زنان  باورمندم

“تفکر مثبت، همگانی اندیشی، مبارزه علیه تعصب های قومی ، زبانی، سمتی و تحقق آزادی بیان مطابق قانون از عواملیست که می توانند ما را به سمت این تغییر مثبت سوق دهند” بخشی از صحبت‌های عاطفه طیب است زنی که در حوزه‌های مختلف برای بهبود وضعیت زنان فعالیت‌های چشم‌گیری داشته است.

برای معرفی بیشتر خبرگزاری بانوان افغانستان با وی گفت‌وگوی ترتیب داده است خواننده باشید.

پرسش: در مورد خودتان وتحصیلات تان به مخاطبان خبرگزاری معلومات دهید؟

جا دارد اول‌تر از همه سلام و احتراماتم را تقدیم خوانندگان عزیز تان بکنم و سپاسگزارباشم از شما بابت گزینش من برای این مصاحبه.

 پاسخ: عاطفه طیب هستم و بیست و اندی سال قبل از امروز، در ولسوالی گلران ولایت هرات به دنیا آمدم. آموزش های ابتدایی را در آنجا فراگرفتم، متباقی دوره ی متوسط و لیسه را در لیسه سردار کابلی شهر کابل به پایه اکمال رساندم. بعد از سپری نمودن آزمون کانکور، خوشبختانه به دانشکدۀ صحت‌عامه دانشگاه علوم طبی کابل راه یافتم و لیسانس و ماستری ام را درین رشته به اتمام رساندم و به دلیل این که رشته صحت‌عامه در کشور یک رشته‌ای تازه تاسیس بود، و معلومات کافی دربارۀ این رشته و ساحه کاری آن در اختیار اکثریت دانشجویان نبود، من  همزمان با آن دروس لیسانس و ماستری دیگری را در رشته های روابط بین الملل و اداره عامه در دانشگاه های خصوصی تعقیب کردم. در کنار این، دوره های آموزشی متعددی چون فراگیری زبان انگلیسی و کامپیوتر را نیز سپری نمودم .

پرسش: تاکنون در چه حوزه های فعالیت داشتید؟

پاسخ: فعالیت هایم بیشتر متمرکز به حوزهای معارف، تحصیلات، صحت و زنان بوده است. در بخش معارف افتخار تاسیس و رهبری یک مکتب خصوصی در شهر کابل را دارم که صدها تن از اطفال در آن مصروف فراگیری تعلیمات با بلندترین کیفیت هستند و پرسنل کاری آن را تماما خانم ها تشکیل می دهد.

در حوزه تحصیلات عالی، در پهلوی این‌ که از اعضای هیأت تأسیس یکی از دانشگاه‌های خصوصی بوده‌ام، بیشتر از 5 سال می‌شود که در بخش تدریس مضامین مختلف  ازجمله مدیریت و زبان خارجی در دانشگاه‌های خصوصی نیز مسوولیت دارم. همچنان بعد از تأسیس دانشگاه، مسوولیت سمت‌های آمریت کنترول کیفیت و معاونت مالی و اداری دانشگاه را نیز عهده دار بوده‌ام.

در عرصۀ صحت و زنان، از نوشتن مقاله‌ها در نشریات مختلف کشور تا اشتراک در مصاحبه‌های تلویزیونی، رادیویی و مجله های مختلف را در بر می‌گیرد. همچنان با به‌دست آوردن فرصت در تجمعات و گردهمایی‌های، در قسمت تغییر رفتار صحی و حقوق زنان دادخواهی کرده‌ام.

آخرین کارم در زمینۀ حقوق زنان، نوشتن کتابی‌ست تحت عنوان «سنگ ‌و سال» که سال قبل در کابل اقبال چاپ یافت.

ناگفته نماند که از مدت 5 ماه بدین سو، سمت مشاوریت دادخواهی و آگاهی‌عامه برنامۀ ملی کنترول اچ‌آی‌ وی/ایدز وزارت صحت‌عامه کشور را بدوش دارم که در آن سمت بیش‌تر در قسمت زدودن تعصب بر علیه مریضان مصاب به مرض ایدز، تشویق مردم، بخصوص زنان، برای اجرای داوطلبانۀ آزمایشات جهت تشخیص مریضی ایدز و جلب توجه اقشار مختلف مردم، از جمله مقامات بلند رتبه حکومتی و مؤسسات تمویل کننده در حمایت از برنامۀ ملی کنترول مرض ایدز کار می‌کنم.

پرسش: از این موقعیت کنونی که دارید برای زنان چه کاری کرده می توانید؟

 پاسخ: من آنچه‌که با استفاده از موقعیت و امکانات فعلی‌ام برای زنان کشورم انجام داده می‌توانم را می‌خواهم در چند قسمت توضیح دهم:

الف: با کار در برنامۀ ملی کنترول اچ‌ آی‌ وی/ایدز، با توجه به دست‌رسی پایین زنان به خدمات صحی، مهم‌ترین کاری که برای آن‌ها انجام داده می‌توانم، فراهم‌آوری امکانات و تشویق زنان جهت اجرای داوطلبانۀ آزمایشات برای تشخیص آچ‌آی‌وی/ایدز می‌باشد. مریضان مصاب به اچ‌ آی‌وی/ایدز در کل مورد تعصب قرار می‌گیرند، اما زنان مصاب به این آفت بیش‌ترین میزان تعصب را تجربه می‌کنند که عمده‌ترین مسئولیت خود را از این آدرس به‌کاربستن راه‌ کارهای مختلف برای زدون تعصب بر علیه این قشر معصوم می‌باشد.

پرسش:  به عنوانی خانمی که سال‌ها  در محیط‌های مختلف کار کردید وضعیت زنان را در محیط های کاری چگونه ارزیابی می کنید؟

پاسخ: با آنکه در محیط کاری در بعضی موارد شاهد تبعیض مثبت از جانب برادران ما در مقابل زنان می‌باشیم، اما در کل وضعیت زنان را در بیش‌تر محیط های کاری قناعت‌بخش نمی‌بینم. از دید ابزاری‌ای که گاهی زنان در محیط‌های کاری به آن مواجه است اگر بگذریم، اکثراً زنان به مشکلات صحی‌ای مواجه می‌باشند که نمی‌توانند هم‌پای همکاران مرد شان کار کنند در حالیکه دیدگاه‌ها طوری می‌باشد که گویا وقتی زنان حقوق مساوی با مردان می‌خواهند، باید سهم‌گیری شان در اجرای کارها نیز به اندازه آنها باشد. شما خود فکر کنید، در حدود ۹۵درصد زنان به کمبود ویتامین دی مواجه هستند و ۴۱ درصد شان کم‌بود آهن دارند. هر دوی این توانایی زن را برای کارهای فیزیکی متأثر می‌سازد. پس آیا امکان دارد یک زن در اداره معادل یک مرد کار کند؟ از طرف دیگر داشتن خانواده‌های بزرگ که بیش‌تر جنجال‌های آن به دوش زنان خانواده می‌باشد فکتور دیگری برای ناتوانی زنان در پیش‌برد ‌‌‌‌امور در اداره‌ها می‌باشد.

پرسش: تا کنون چه دشواری های را پشت سر گذاشته اید؟

پاسخ: بدون شک هر فردی در اجتماع بشری به نحوی  طعم دشواری ها را چشیده و به پیچ و خم های متعددی مواجه شده است که من هم مثل هر انسان دیگری آن را متحمل شده ام . ذکر تمام دشواری ها مشکل است، اما خیلی ناراحت نیستم از دشواری هایی که پشت سر گذشتانده‌ام، چون ازهرکدام این مشکلات درس بزرگی گرفتم و انگیزه گرفتم با اراده جدی تر برای تحقق اهداف بزرگ و رویاهایم کار بکنم.

پرسش: چقدر به تغییر وضعیت زنان باورمند هستید؟

با آنکه راه دشوار است و موانع بسیار، اما من به تغییر وضعیت زنان کشور باورمندم چون خواهی نخواهی پیشرفت‌های سرسام‌آور جهانی که افغانستان نیز عضوی از جامعه جهانی می‌باشد، نیازمند سهم‌گیری و توان‌مند سازی زنان می‌باشد. تحولات جهانی و پیشرفت‌های تکنالوژی خود به‌خود زمینۀ تغییر وضعیت زنان را مهیا می‌سازد. پروسه‌های دموکراتیک مثل اشتراک در انتخابات‌ها چه به عنوان نامزد در پست‌های انتخابی و یا به عنوان رأی دهنده، ضرورت تأمین ارتباطات میان اعضای خانواده و بسته‌گان با استفاده از تکنالوژی جدید، بلندرفتن سطح تقاضا برای معلمان، داکتران و سایر ارایه کنندگان خدمات تخصصی زن در جامعه و در نهایت بلندرفتن سطح آگاهی مردان جامعه همه و همه نویدهایی‌ست برای بهبود وضعیت زنان در کشور. امیدوارم حد اقل قسمتی از این تغییرات را در زندگانی خود شاهد باشم.

پرسش: به آینده ی تان چه برنامه ای دارید؟

من باورمندم که اگر انسان در زندگی برنامه نداشته باشد، مجبور است اشتباهات گذشته را تکرار کرده و یا هم مطابق برنامه‌های ریخته شده‌ای دیگران به پیش برود. اگر ما ایده‌ای برای پیشرفت داریم، باید برنامه‌ای برای زندگی نیز داشته باشیم. بناءً طبیعیست که من برای آیندۀ خود برنامه دارم که می‌توانم آنرا در چندین مرحله تقسیم کنیم. در قدم نخست چون دو ماستری/کارشناسی ارشد در رشته‌های صحت‌عامه و اداره عامه دارم، در کوتاه مدت تلاشم این است تا زمینۀ گرفتن دوکتورا/پی‌اچ ‌دی خود را در بیرون از کشور جستجو کنم. در میان مدت برنامه‌هایم متمرکز بر کار به هموطنانم در سطوح متوسط رهبری در یکی از نهادهای سیاسی، اکادمیک و یا خدماتی کشور می‌باشد اما در بلندمدت می‌خواهم یکی از رهبران پیشتاز جامعه باشم تا بتوانم صدای زنان کشورم را با قدرت بیش‌تر فریاد بکشم.

پرسش: از  بین زنان موفق  در دنیا الگوی داشتید؟

خانم شیخ حسینه صدراعظم بنگله‌دیش یکی از زنان موفقیست من آن را یکی از الگوها برای موفقیت می پندارم. او کسی است که ثابت ساخت اگر زنی بخواهد، می‌تواند حتا از بطن جامعۀ سنتی‌ای مثل بنگله‌دیش نیز رهبری کشوری را به‌عهده بگیرد. و اگر به زنان هم فرصت داده شود در رهبری و پیش‌برد امور یک نظام بسیار موفق بوده می‌توانند.

پرسش: از دغدغه‌های کاری که بگذریم میانه تان با شعر، ادب و مطالعه چگونه است؟

پاسخ: امروزه مطالعات من بیشتر متمرکز به رشته های تحصیلی ام بوده چون همزمان دو یا سه برنامه تحصیلی را تعقیب می کردم اما زمانی که برای مطالعه ی آزاد وقت داشته باشم، گرایشم به سمت حوزه ادبیات و شعر است و بسیار با شوق و علاقه می خوانم. حتا می توان گفت که مطالعه درین حوزه، جزیی از برنامه های تفریحی و سرگرمی هایم است.

پرسش: سخن آخر؟

 پاسخ: درین بخش می خواهم به طور مشخص جوانان را مخاطب قرار داده و بگویم: ما به عنوان سرمایه های مادی و معنوی امروز و فردای جامعه باید نسلی برای تغییر باشیم و در مقابل خود، خانواده و کشور خویش احساس مسوولیت کنیم. تفکر مثبت، همگانی اندیشی، مبارزه علیه تعصب های قومی ، زبانی، سمتی و تحقق آزادی بیان مطابق قانون از عواملیست که می توانند ما را به سمت این تغییر مثبت سوق دهند.

مصاحبه کننده: شکریه مشعل