روایتی از زندگی زنان بی‌جا شدۀ داخلی

کیلومترها دورتر از متن شهر هرات خانواده‌ی 20 نفری، در خانه‌یی با کم‌ترین امکانات زندگی می‌کنند، این خانواده پس از جنگ‌های داخلی در غور، به هلمند رفته، سپس برای فرار از جنگ‌های هلمند، یک سال پیش به هرات آمده اند.

فاطمه‌ی شصت ساله، در جنگ‌های نزدیک به یک سال پیش در هلمند، دو نواسه‌ی هفت‌ساله و دوازده ساله‌اش را از دست داده است.

فاطمه چهار پسر و سه دختر دارد، که هرکدام تشکیل خانواده داده اند، پسر بزرگ فاطمه که در جنگ‌های هلمند دو فرزند دوازده ساله و هفت ساله‌ی خود را از دست داده، هنوز هم در هلمند زندگی می‌کند.‎‌

او می‌گوید: «به پسرم گفتم بیا با ما به هرات برویم، گفت این قبرستان‌ها را رها کرده نمی‌توانم ».

فاطمه و خانواده‌اش در یک حالت اضطراری به هرات فرار کرده اند، به گونه‌یی که حتی نتوانستند هیچ یک از وسایل لازم خانه را با خود بردارند.

جنگ‌های داخلی افغانستان خانواده‌های زیادی را به غم نشانده است و در کنار فاطمه، نازگل زن دیگریست که متضرر از این جنگ‌ها، از فراه به هرات آمده است.

نازگل که ماه هشتم بارداری خود را سپری می‌کند، با کم‌ترین امکانات در مخروبه‌ی زندگی می‌کند که مجبور است بابت آن کرایه بپردازد.

او به دلیل جنگ‌ و بیکاری در فراه، از آن ولایت به هرات مهاجرت کرده است.

وی از جنگ‌های داخلی در فراه شکایت دارد و می‌گوید؛ که این جنگ‌ها سبب شده تا بسیاری از خانواده‌ها آواره شوند.

در همین حال مسوولان در ریاست عودت مهاجران می‌گوید؛ این ریاست به کمک مووسسه‌های کمک‌کننده، برای خانواده‌های مهاجر خدماتی را ارائه می‌کنند.

احمد جاوید نادم رییس عودت مهاجران می‌گوید: «اداره ما به کمک مووسسه‌های کمک کننده، تفتیشی را روان می‌کند، در صورتی که مشخص شد که یک خانواده، بیجا شده است، کمک‌هایی برای شان داده می‌شود ».

این کمک‌ها شامل: سی‌هزار افغانی پول، بسته‌های غذایی و لباس است که بر اساس نیازمندی‌ خانواده‌ی مهاجر شده به آنان پرداخت می‌گردد.

آقای نادم می‌افزاید؛ اکنون این روند ادامه دارد و برای خانواده‌های بیجا شده‌ی داخلی کمک‌ها توزیع می‌شود.

این در حالیست که جنگ در افغانستان همه‌روزه قربانی می‌گیرد و این قربانی‌ها تاثیرات منفی زیادی را روی زندگی مردم در گوشه و کنار افغانستان گذاشته است.

گزارشگر: سیمین صدف