موی مبارک؛ مکانی برای اجابت دعا

امروز پنجمین روز هفته است، بوی حلوایی که گلابش فضا را معطر کرده در هوا می‌پیچد و زنانی که با شور شعف از پله‌های پر پیچ وخم می‌گذرند.

خانه‌یی سبزرنگ و گنبدی که با تکه‌های سبز و نوشته‌های زرد تزئین شده است. این مکان نامش «موی مبارک » و در زیارت خواجه عبدالله انصار موقعیت دارد.

در میان تعداد انبوهی از زنان ربابه‌نامی را می‌یابم که روزها منتظر بوده تا پنج‌شنبه فرارسد و به دیدار موی مبارک رسول‌الله بیاید و مراد دل بخواهد.

تا حرف‌های ربابه تمام می‌شود توجه‌ام را دستان ضعیفی به خود جلب می‌کند، این دستان تکه‌ی سبزی را برگوشه منبر گره می‌زنند.

من آهسته نزدیکش می‌شوم و دلیل این کارش را می‌پرسم، می‌گوید: «ننه جان خبر نداری، پسرم در حین کار بر سر ساختمان مصروف غالب‌بندی بود که ممکن بود بیافتد، اما خدا او را نگهداشت مه به گردن گرفتم که نیم‌متر تکه سبز به اینجا ببندم ».

در همین حال صدای مردی را می‌شنوم که می‌گوید: « به شرافت موی مبارک در خیری خدا وا کنه ».

نامش میر محمد قاسم است، می‌افزاید: « من و برادرم خادم موی مبارک هستیم، دو صد سال است که پدرکلان و پدرم و بلاخره من و برادرم  شبانه روز این جا خدمت می‌کنیم ».

محمد قاسم در مورد ماهیت موی مبارک چیزی نمی‌گوید اما بیان می‌دارد: «تکه سبزی که موی مبارک را پوشانده است را یک هندوی مسلمان به هرات آورده و ما مجبوریم موی مبارک رسول خدا را در صندوق‌چه‌های زیادی نگهداریم تا خوب محافظت شود ».

 او به گفته‌های خود ادامه می‌دهد: «هر پنجشنبه هزاران زن به دیدار موی مبارک رسول‌الله می‌آیند ». و با دستی که تسبیح دارد، تکه‌های خیلی کوچک سبزرنگی را بین زنان تقسیم می‌کند.

او می‌افزاید؛ این تکه‌های سبز، خورده (شگون) استند و زنان زیادی از راه دور برای گرفتن خورده این جا می‌آیند.

او به پرده بالای سرش اشاره کرده می‌گوید؛ اگر تکه‌های سبز نباشد زنان از مهره‌های این پرده به عنوان خورده می‌برند.

در کنار این پرده زنی به چشم می‌خورد که اشک در چشمان او حلقه زده است، از سخنانش بر می‌آید که نسبت به موی مبارک زیاد باور دارد.

نامش رخشانه است و می‌گوید: «دست من بی فرمون( بی حس) بود آمدم قرآن‌ها را  پوش کردم، صبح  دست مه خوب شد و امروز چهلمین پنجشنبه است که به موی مبارک می‌آیم ».

تنها خورده برداشتن و متبرک کردن اشیا توسط زنان در موی مبارک انجام نیافته بلکه برخی از زنان برای برآورده شدن مراد خویش این مکان را جاروب نیز می‌کنند.

این در حالیست که شهر هرات بنام شهر اولیاالله مشهوراست و مکان‌های مقدس مذهبی زیادی در این شهر وجود دارد که اکثر زنان و مردان برای بر آورده شدن حاجات‌شان در زمان‌های مختلف به آنجا می‌روند.

گزارشگر: شکریه مشعل