سیما سمر: حضور زنان در صفوف نیروهای امنیتی ضروری است

سیما سمر، رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر می‌گوید که زنان تا اندازه‌ای در صف‌ نیروهای امنیتی حضور دارند اما میزان حضور زنان کافی نبوده و نیاز است افزایش یابد.
رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر که در مراسم گرامی‌داشت از «۸ مارچ، روز جهانی زن» سخن می‌گفت، یاد‌آور شد که حضور زنان در صفوف نیروهای امنیتی به معنای اثبات حضور زنان است، یعنی زنانی که نصف نفوس افغانستان را تشکیل می‌دهند، حضور‌شان در تمام برنامه‌های اجتماعی، سیاسی، صلح و دوام دادن آن، و مهم‌تر از همه در نهادهای امنیتی ضروری است.
سیما سمر خطاب به زنانی که شامل پرسونل نهادهای امنیتی‌ اند، گفت، زنانی که در ارگان‌ها و صفوف نیروهای امنیتی حضور دارند، باید عامل تنفیذ قانون باشند و اجازه ندهند که حقوق شان پا‌مال شود. او گفت که مصونیت زنان در نیروهای امنیتی به معنای مصونیت تمام زنان و در نهایت مصونیت مردم است.
خانم سمر از زنان افغانستان خواست در هر نهادی که حضور دارند، تلاش کنند که از نگاه علمی و مسلکی ظرفیت‌شان را بالا ببرند، او افزود: «ممکن است چوری طلای زنان را کسی تصاحب کند، انگشترش را دزدی کند و گوشواره‌اش را بفروشد، اما توانایی علمی و مسلکی‌اش را هرگز.»
سیما سمر، رییس کمیسیون حقوق بشر افغانستان خاطر‌نشان کرد که هنوز زنان در امور برنامه‌سازی وزارت‌های داخله و دفاع سهم ندارند و در شورای امنیت افغانستان هیچ زنی حضور ندارد، چون مردان هنوز به این باور نرسیده‌اند که زنان برای امنیت کشور و مردم شان برنامه دارند و می‌توانند آنان را کمک کنند.
به باور خانم سمر، بر زنان است که این باور را تغییر دهند وگرنه حتا تا سال‌ها کسی برای زنان در یک مسیر طولانی مانند شاهراه کابل-هرات دست‌شویی هم نمی‌سازد، بنابراین، زنان باید شریک برنامه‌سازی‌ها باشند. او گفت: «صدها میلیون دالر برای یک شاهراه به مصرف می‌رسد اما دو هزار دالر برای ساختن دوتا دست‌شویی برای احساس مصونیت زنان مصرف نمی‌کنند. اگر در برنامه‌سازی سرک کابل تا هرات زنان هم شامل بودند، به‌صورت قطع به ساختن دست‌شویی توجه می‌شد. وقتی که سخن از تساوی جنسیتی به میان می‌آید، باید این مقوله به راستی معنادار باشد.»
به گفته‌ی رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر، حضور زنان در وزارت‌خانه‌ها باید تثبیت شود، زمینه‌ی ارتقای ظرفیت‌شان به اساس شایسته‌سالاری و نه به حساب سمتی، قومی و خویشی، مساعد شود. خانم سمر افزود: «در افغانستان اگر پدر ژنرال بود، پسر خودبه‌خود ژنرال می‌شود و در نتیجه وضعیت امنیتی بهبود یافتنی نیست. زنان باید این وضعیت را تغییر دهند.»
سیما سمر تصریح کرد که هدف شانزدهم توسعه‌ی پایدار تقویت نهادها است، اما افکار مردانه در افغانستان قانون منع خشونت بر زنان را تصویب نمی‌کنند چون فکر می‌کنند که توان‌مندی زنان باعث ضعف آنان می‌شود، در حالی‌ که بر عکس، تقویت زنان به معنای تقویت نهادها و تقویت نهادها مساوی به تقویت جامعه است. او گفت: «هر قدر که قوانین خوب داشته باشیم، به همان میزان چالش‌ها کم‌تر است. داشتن قوانین خوب نیازمند سواد با کیفیت است، چون در آنصورت قوانین بر اساس احترام به کرامت انسانی انسان‌ها و بدون برتر خواندن رنگ، قوم، زبان و جنسیت ساخته می‌شود.»
رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر از زنانی که در حکومت نقش دارند، خواست که حامی تقویت و تنفیذ قانون باشند. او افزود، زنانی که در حکومت سهم دارند، باید با حمایت از قانون، مانع نهادینه شدن فرهنگ معافیت شوند وگرنه اولین قربانیان فرهنگ معافیت، زنان اند.
با این حال، رولا غنی، بانوی اول کشور زنان افغانستان را قهرمانان واقعی خوانده، گفت که زنان افغانستان با وجود سال‌ها جنگ و محدودیت، اکنون بار دیگر برخاسته ‌اند تا مسوولیت‌های خود را به حیث شهروندان انجام دهند. بانوی اول افزود، گشایش اتاق تجارت و صنایع زنان افغانستان در این اواخر، نتیجه‌ی تلاش گروهی زنان بوده است. خانم غنی گفت: «من این زنان را در نشست ریکا همراهی می‌کردم و شاهد بودم که چقدر موفقانه عمل کردند.»
سر نیکولاس کی، سفیر بریتانیا یاد آور‌شد که افغانستان و بریتانیا در خصوص حقوق زنان چالش‌های مشترک دارند، اما حکومت بریتانیا سهم‌گیری زنان افغانستان را در روند صلح مانند تقویت زنان کشورش، تقویت می‌کند. او گفت: «بریتانیا در آموزش زنان سهم فعال دارد و حدود ۳۰۰۰ زن در سراسر افغانستان به کمک بریتانیا تحصیلات‌شان را پیش می‌برند. سهم‌گیری زنان در نیروهای امنیتی نیز قابل افتخار است و تا حال به تعداد ۱۰۰ زن به کمک کشور بریتانیا آموزش‌های نظامی را سپری کرده‌اند. سمیه حیدری یکی از برجسته‌ترین شاگردانی بود که در این آموزش اشتراک کرده بود.»
همچنان رنود دویتر، نماینده‌ی یوناما گفت که سازمان ملل متحد در کنار زنان سراسر جهان در امر مبارزه با بی‌عدالتی، صرف نظر از این‌که در مناطق روستایی با تبعیض گسترده روبه‌رو اند، یا زنان شهری که برای تغییر کار می‌کنند، یا زنان مهاجر که در معرض استثمار و نقض حقوق بشری شان قرار دارند، زنان بیوه و معلول که از نگاه جنسیتی هنوز جایگاه شان تثبیت نشده است، قرار دارد. به قول او: «توانمندسازی زنان در مرکز آجندای توسعه‌ی پایدار قرار دارد و پیشرفت در زمینه‌ی اهداف توسعه‌ی پایدار به معنای پیشرفت تمام زنان در همه نقاط جهان است.»

منبع: هشت صبح