علاقه‌‌مندی دختران در هرات به پیوستن در صفوف ارتش کشور

جامعه سنتی هرات، ممانعت خانواده‌ها و نگاه‌های منفی مردم نسبت به زنان پلیس سبب شده تا شمار زیادی از دختران علاقه‌مند به فعالیت‌های نظامی به آرزوی شان نرسند.

این دختران می‌گویند این موانع نمی‌گذارد تا آنان به آرزوی شان برسند.

خاطره درویش که 22 سال سن دارد از شش سالگی آرزو داشت که افسر نظامی شود اما تا اکنون به این آرزویش نرسیده است.

پدر خاطره یک نظامی است و خاظره از همان دوران کودکی آرزو داشته که همانند پدرش باشد اما چون یک دختر است خانواده این اجازه را برایش نداده اند.

او می‌گوید: “آرزویم چنان برایم مهم است که شانزده سال است ثانیه‌ی از ذهنم دور نشده است و هر روز برای رسیدن به آرزویم در جستجوی راه و چاره‌ی جدید هستم و برای رسیدن به آرزویم خیلی با خانواده حرف زدم اما موفق نشدم ولی به مبارزه‌ام ادامه می‌هم و باور دارم که یک روز به این آرزویم می‌رسم “.

در همین حال حورین امیری از این که آرزو دارد روزی خلبان قوای هوایی در بخش نظامی شود سخن می‌زند.

حورین می‌گوید:” از کودکی علاقه داشتم که خلبان قوای هوایی شوم با اینکه خانواده  با این تصمیم‌ام هیچ مشکلی نداشتند اما مداخله برخی از اقوام و آشنایان سبب شد که اجازه ندهند “.

حورین به این باور است که برای رسیدن به هدفش باید تابو شکنی کند اما چون فعلا خانواده‌اش با او هم‌نظر نیستند منتظر تغییر شرایط است.

با این حال سونیا نوری دانش‌آموز صنف دوازده‌هم است او می‌خواهد در آینده یک جنرال شود.

سونیا می‌گوید:”پدرم  تا حدودی با این تصمیم‌ام موافق است اما مادرم می‌گوید  تو یک دختر هستی بهتر است این فکر و خیال‌ها را از سرت بیرون کنی “.

اما سونیا مصمم است تا این آرزویش را بر آورده کند و در آینده یک جنرال شود.

با این حال علی احمد یکتن از شهروندان هرات به این باور است که فعالیت زنان در بخش‌های همانند نظام و ارتش مناسب نیست.

وی می‌گوید:”زنان خوب است رشته‌های همانند معلمی و داکتری را انتخاب کنند و این کار‌ها را برای مردان بگذارند چون این کارها در اصل مردانه است “.

در همین حال همایون فهیمی، فرمانده جلب و جذب  قول اردوی 207 ظفر، در هرات از حضور کمرنگ دختران در بخش تعلیمات نظامی سخن می‌زند.

وی می‌گوید:

“در هرات درهر هفته دو تا سه خانم برای ثبت نام مراجعه می‌کنند ولی به دلیل اینکه تعلیمات نظامی ما یک مدت در خارج از کشور است خانواده‌های شان این اجازه را برای شان نمی‌دهند و این خانم‌ها از ثبت نام صرف نظر می‌کنند “.

این در حالی است که وهاب شمس جامعه شناس به این باور است که زنان زمانی‌که می‌خواهند تصمیمی را بگیرند و هیچ کس با آنان هم‌نظر نیست بهتر است تغییرات را از خود شروع کنند و به تصمیم شان مصمم باشند.

آقای شمس می‌گوید:”ذهنیت‌ها را نمی‌توان تغیر داد آن هم در یک مدت محدود، خوب است که زنان مبارزه کنند و برای رسیدن به اهداف شان بدون در نظر داشت دیدگاه‌های منفی که وجود دارد راهی برای پیروزی شان پیدا کنند “.

 زنان در کشور در حالی از دست و پاگیر بودن مشکلات اجتماعی سخن می‌گویند که جامعه جهانی در 17 سال اخیر هزینه زیادی را صرف تغییر در وضعیت زنان افغانستانی کرده است هزینه‌های هنگفتی  که به باور آگاهان در اکثریت موارد نتیجه مطلوبی را به دنبال نداشته است.

گزارشگر: ضیاگل عظیمی