مرسل امیری: فعالیت‌های رضاکارانه را دوست دارم
مرسل امیری دانش‌آموخته ریشته‌ی شرعیات دانشگاه بلخ است و چندین سال است که برای خدمت به زنان فعالیت می‌کند. در کنار این فعالیت‌های خبرنگاری نیز دارد. برای معرفی بیشتر با مرسل امیری گفتگوی را با وی ترتیب داد‌‌‌ام که در ادامه می‌خوانید.
مرسل امیری کی است خودت را برای مخاطبان خبرگزاری معرفی کنید؟
پاسخ: مرسل امیری هستم متولد سال 1373 امسال از دانشکده‌ی شرعیات دانشگاه بلخ فارغ شدم و از زمانیکه در مکتب دانش‌آموز بودم فعالیت‌های مدنی و حقوقی داشتم اکنون هم در این حوزه فعالیت دارم و در تلویزیون مهر به صفت خبرنگار مصروف کار هستم.
پرسش: مرسل امیری از آغاز فعالیت‌هایش در نهادهای حقوقی تا اکنون چه کرده است؟
پاسخ: فعالیت‌های که من در بلخ داشتم و دارم برای زنان و هم وطنانم بوده و بیشتر در نهادهای حقوقی و بلند کردن صدای زنان بوده تا بتوانم حد اقل کوچکترین مشکل زنان را حل نمایم. من در نهادهای دارالقران، حزب انسجام نهاد، انجمن فرهنگی تبیان، موسسه خیریه بنیاد کودک و موسسه خیریه حسنیه فعالیت‌های رضاکارانه را انجام دادم و این همه محض خدمت برای زنان می‌باشد.
پرسش: اشاره کردید که فعالیت‌های رضاکارانه هم دارید هدف تان از این کار چیست؟
پاسخ:هر انسان دوستدارد تا وطنش آرام و عاری از هر گونه مشکلات باشد و برای من بیشتر فعالیت‌های رضاکارانه مهم هستند چون این فعالیت‌ها برای کشورم و راحتی وجدانم در قبال هموطنان است.
پرسش: از تجربیات تان در نهاد پژوهشی تبیان بگویید؟
پاسخ: نهاد پژوهشی تبیان یک نهاد فرهنگی و ادبی است که بیشتر فعالیت‌هایش به منظور حل مشکلات جامعه و اجتماع می‌باشد به همین دلیل برای درک بیشتر از وضعیت بانوان در اجتماع به این نهاد پیوستم و در جریان فعالیت‌هایم در این نهاد بیشتر مقالات و گزارشاتی را نیز تهیه کردم که به سمع مسوولان رسانیده شد و حتی پیگیری گردید.
پرسش: وضعیت زنان را در شهر مزار شریف به عنوان یک فعال حقوق زن چگونه می‌بینید؟
پاسخ: زنان در تمام افغانستان با مشکلات روحی و روانی دست و پنجه نرم می‌کنند.
از همین رو با آنکه درعرصه زنان در بلخ کار صورت گرفته است اما با آن هم زنان درشهر مزار شریف با مشکلاتی از قبیل آزار و اذیت، نبود مصئونیت و حتی خشونت‌های فامیلی مواجه هستند. و بیشتر زنان در بلخ به دلیل اینکه تساوی جندر مراعات نمی‌شود بیکار و یاهم در بخش‌های کلیدی از کار خوب و معاش بلند بهرمند نیستند و مانند سایر زنان افغانستانی مشکلاتی زیادی دارند.
پرسش: در مورد فعالیت‌های خبرنگاری تان بگویید؟
پاسخ: تقریبا در هشت رسانه‌ی تصویری، شنیداری وچاپی کار کردم و بیشتر کارم در بخش‌های فرهنگی و سیاسی بوده است. حالا نیز در تلویزیون محلی مهر به حیث گزارشگر و خبرنگار فعالیت می‌کنم.
کار در رسانه دین وجدان من است. با حفاظت حریم خصوصی مردم خود، دوست دارم محرم رازهای خفته و حل مشکلات هموطنانم باشم.
پرسش: تا اکنون چه دشواری‌های را پشت سر گذاشته اید؟
پاسخ: بدون شک زندگی کردن در افغانستان مشکلات خود را دارد اما زن بودن در جامعه سنتی افغانستان کار کردن در بیرون، ظاهر شدن در رسانه و حتی راه رفتن در جاده‌ها و خیابان‌های شهر مشکلات و دشواری‌های خودش را دارد که من نیز این دشواری‌ها را پشت سر گذشتاند‌‌ام.
پرسش: از دغدغه‌ها و مشکلات کاری که بگذریم میانه تان با شعر و نویسنده‌گی چطور است؟
پاسخ: به شعر و نویسنده‌گی علاقه‌ی زیادی دارم هرزگاهی بیتی می‌سرایم و چند اثر کوچک نیز دارم اما به دلیل مشکلات نتوانستم چاپ کنم و در آینده نزدیک در صدد چاپ آن هستم.
مصاحبه کننده: ضیاگل عظیمی
