تلاش برای تغییر؛ رسالت زنان هنرمند

مریم سلطان‌یار در سال 1392 از بخش نقاشی دانشکده‌ی هنرها فارغ شده است و تا کنون تلاش زیادی برای انعکاس درد زنان از طریق هنر خود داشته است، برای نمونه می‌توان از نمایشگاه عدالت‌خواهی برای فرخنده نام برد که انعکاس زیادی داشته است، برای آشنایی بیشتر با وی گفت‌وگویی ترتیب دادم که در ادامه می‌خوانید.

پرسش: چه انگیزه‌ی باعث شد که به نقاشی روی بیاورید؟

پاسخ: پس از فراغت از صنف دوازدهم و اشتراک در آزمون کانکور، هنرها دانشکده‌یی بود که میان همه‌ی رشته‌ها انتخاب کردم، چون فکر می‌کردم اگر در این بخش کار کنم بیشتر از هر رشته‌ی دیگری موفق خواهم بود و احساسات خود را بهتر تبارز بدهم.

 هر انسانی برای دست یافتن به اهداف‌اش راهی را انتخاب می‌کند، من نظر به طبیعی که داشتم و با درنظرداشت جو موجود در اجتماعی که بزرگ شدم فکر کردم می‌توانم از طریق هنر به اهداف خود دست پیدا کنم، بیشتر تمرکز من مشکلات و محصور بودن زنان بود که دوست داشتم از طریق هنرم آن را تبارز دهم، در کنار آن احساساتی را که نمی‌توانم با زبان بیان کنم می‌توانم با زبان برس و رنگ‌ها در قالب تصویر بریزم.

پرسش: در مورد آثار و اشتراک در نمایشگاه‌ها برای مان معلومات دهید.

پاسخ: به صورت انفرادی، سفارش‌های زیادی را برای دوستانم کار کردم و در سال 1391 در نمایشگاهی به نام صلح اشتراک کردم و در نمایشگاه‌های دوسالانه دانشگاه اشتراک کردم.

 نمایشگاهی به نام «مریم و آیینه» را به هدف این که هنر را به خانه‌ها ببرم، به صورت انفرادی برگزار کردم و در آن چهره‌های برتر هرات را به نمایش گذاشتم.

پرسش: به عنوان یک خانم نقاش چه فعالیت‌های برای زنان داشته اید؟

پاسخ: نمایشگاهی را تحت نام «آری! منم آوای تو، فرخنده ام! بیدار باش» را برای عدالت‌خواهی در قضیه‌ی فرخنده به صورت انفرادی راه اندازی کردم که بازتاب آن خیلی خوب بود.

همچنین برای تساوی حقوق زن و مرد یک کمپاین را به کمک دوستانم راه اندازی کردم که پنج تصویر را در پنج نقطه‌ی شهر نقاشی کردم.

پرسش: از کدام سبک پیروی می‌کنید؟

 پاسخ: سبک من رئالیزم است و من می‌خواهم از این طریق احساس و هیجان و حقایق طبیعت را به تصویر بکشم.

پرسش: فکر می‌کنید یک زن هنرمند در جامعه‌ی چون هرات چه جایگاهی دارد؟
پاسخ: برای من دردآور است که زنان هراتی در حالی‌که با تمام علاقه‌مندی هنر می‌آموزند در آخر یا معلم می‌شوند یا هم خانه‌نشین می‌شوند، نبود مکانی که زنان هنرمند را دور هم جمع کرده و برای آن‌ها زمینه‌ی کار را آماده کند، یکی از مشکلات زنان هنرمند است.

پرسش: یک زن هنرمند چگونه می‌تواند صدای زنان باشد و از این طریق چه کارهای می‌شود برای زنان انجام داد؟

پاسخ: یک زن می‌توان به وسیله هنر تمام مشکلات خود و هم جنسان خود را در قالب تصویر نشان دهد و این رسالت زنان هنرمند است که از این طریق برای زنان کار کنند، زیرا تاثیرگذاری یک تصویر به مراتب از لفظ و نوشته بیشتر است.

مانند تصویر لئوناردو داوینچی که درد پنهان در لبخند مونالیزا را به تصویر کشید این رسالت زنان است که باید برای زنان کار کنند تا اینکه در وضعیت اجتماعی زنان تغییرات مثبت را شاهد باشیم.

مصاحبه کننده: سیمین صدف