بانوان نقاشی که درد زنان را به تصویر می‌کشند

در گوشه‌یی از شهر هرات دخترانی گرد هم آمده اند و  با دل و جان، به فراگیری هنر نقاشی پرداخته و دوست دارند به وسیله‌ی این هنر، وضعیت هم‌جنسان شان را به تصویر بکشند.

هر چند این دختران می‌دانند نقاشی در بازار هرات آن‌چنان که باید، استقبال نمی‌شود اما علاقه‌ به فراگیری این هنر، آن‌ها را وادار کرده تا آموختن این هنر را بر دیگر کارها ترجیح دهند.

سمیه صدیقی از دانشجویان دیپارتمنت نقاشی است و به دلیل علاقه‌یی که به این هنر دارد در صنف خصوصی آموزشی اشتراک می‌کند.

او در مورد احساس‌اش نسبت به این هنر چنین می‌گوید: «نقاشی احساس خاصی به من می‌دهد، من می‌توانم احساسی که را که نمی‌توانم به زبان بیاورم به  تصویر بکشم ».

سمیه بیان می‌دارد: گاهی از طریق استفاده‌ی رنگ‌ها می‌شود حس کرد، آفریننده چه حس و چه حالت روحی داشته است.

وی که دوست دارد، در آینده‌ یک نقاش معروف شود می‌گوید: «همیشه از درد و رنج زنان گفته اند، من دوست دارم خوشی زنان را به تصویر بکشم ».

فرخنده محمدی دانشجوی سال دوم بخش نقاشی است و از اهداف بلند خود در این زمینه این‌گونه می‌گوید: «دوست دارم، موضوعات زنان را با هنرم به تصویر بکشم ».

او می‌گوید: در ابتدا زمانی‌که به این رشته کامیاب شده، چندان علاقه‌یی به این هنر نداشته و در کارش موفق نبوده است، به همین دلیل برای بهترشدن کارش به کارگاه آموزشی خصوصی مراجعه می‌کند.

فرخنده می‌افزاید: اکنون به هنر نقاشی علاقه‌ی خاصی پیدا کرده است.

او افزود: کارش را از طراحی اشیایی بی‌جان شروع کرده و حال روی منظره کار می‌کند.

هرچند فرخنده از دید منفی افرادی که در این زمینه تخصص ندارند رنج می‌برد، اما می‌گوید کارش از سوی آگاهان در بخش هنر مورد تحسین قرار می‌گیرد.

یلدا احراری دانشجوی سال دوم دانشکده‌ی هنرها است و می‌گوید: برای این که به دروس دانشگاه‌اش کمک کند به این صنف خصوصی می‌آید.

او که کمتر از یک سال است که به این صنوف مراجعه می‌کند دوست دارد، فعالیت‌های مثبت زنان را از طریق هنرش به تصویر بکشد.

وی می‌افزاید: علاقه خاصی به هنر نقاشی دارد و دوست دارد بیشتر در بخش چهره‌نگاری کار کند.

این همه در حالی صورت می‌گیرد که بارها دانش‌آموخته‌گان دانشکده‌ی هنرها از نبود بازار کار شکایت داشته اند.

گزارشگر: سیمین صدف