کاهش مرگ‌ومیر مادران در ولایت بادغیس
رخشانه ساحل؛ زنی که بیش از ده سال از عمر خود را در مناطق دور دست ولایت بادغیس برای کمک به همنوعانش سپری کرده است. او دورۀ ابتدایی و لیسه را در یکی از مکاتب ولایت بادغیس خوانده و نظر به شوق و علاقه‌ی خویش رشتۀ قابلگی را نیز در همان ولایت به پایان رساند. وی با وجود دشواری‌ها و وضعیت بد امنیتی برای خدمت به زنان به ولسوالی‌های دور دست ولایت بادغیس می‌رود تا جان مادران و اطفال را نجات دهد. او که چهار سال است به عنوان مسوول بخش صحت و باروری ریاست صحت‌عامه ولایت بادغیس ایفای وظیفه می‌کند می‌گوید از کارش راضی است و با تمام مشکلات مبارزه می‌کند.
برای معرفی بیشتر خبر گزاری بانوان افغانستان این هفته با وی گفتگویی را انجام داده است که در ادامه می‌خوانید.
پرسش: خانم ساحل می‌خوام که از شروع کار تان در بخش صحت برای مان بگویید از چه زمانی آغاز کردید و بیشتر در چه بخش‌های کار کردید؟
پاسخ: من بیشتر از ده سال است که کارم را در بخش صحت برای زنان شروع کردم. بعداز این که درسم در رشتۀ قابلگی تمام شد در یکی از ولسوالی‌های دور دست ولایت بادغیس به کار آغاز کردم. بعداز آن مدت یک سال در تیم مبایل کار کردم و در بیشتر ولسوالی‌های بادغیس برای رساندن ادویه و خدمات صحی برای زنان و اطفال کار کردم. سه سال در بخش نسائی ولادی شفاخانۀ ولایتی بادغیس ایفای وظیفه نمودم و از چهار سال به این سو به عنوان مسوول صحت و باروری ریاست صحت‌عامه این ولایت در خدمت مردم قرار دارم. در کنار این کار رییس انجمن قابله‌ها نیز در این ولایت هستم. بخاطر بهبودی بخش صحت و بررسی وضعیت قابله ها به ولایت دور دست سفر میکنم.
پرسش: وضعیت مرگ و میر مادران و اطفال در مرکز و ولسوالی‌های ولایت بادغیس چگونه است؟
پاسخ: مرگ و میر مادران و اطفال در مرکز ولایت نسبت به ولسوالی‌ها کمتر است به دلیل این که سطح آگاهی مردم بالا رفته است و مادران هنگام ولادت به شفاخانه یا سایر مراکز صحی مراجعه می‌کنند. اما در ولسوالی‌ها برعکس به دلیل پایین بودن سطح آگاهی مردم مرگ ومیر مادران و اطفال نسبت به داخل شهر بیشتر است. زنان در ولسوالی‌ها یا از طرف خانواده اجازه ندارند و یا این که امکانات برای رفتن برا مراکز صحی برای شان مهیا نیست. ما هم بسیار تلاش کردیم تا سهولت‌های را برای زنان در ولسوالی‌ها مهیا بسازیم. مثلا در قسمت ترانسپورت ما در سه ولسوالی آب‌کمری، مقر و قادیس پروژه زرنج آمبولانس را داریم که خانم‌های حامله و یا اطفال مریض را از مناطق دور دست به مراکز صحی انتقال می‌دهد. هم چنان کار دیگری که ما بخاطر پایین آوردن آمر مرگ و میر مادران و اطفال انجام دادیم این است که در مقابل هر ولادتی که در مرکز صحی صورت می‌گیرد برای مادر یک هزار افغانی نیز داده می‌شود. از این طریق تلاش می‌شود تا خانم‌ها را بیشتر به مراکز صحی بکشانیم.
پرسش: گراف آمار مرگ ومیر مادران و اطفال چگونه است بلند یا پایین؟
پاسخ: هم‌چنان برای جلوگیری از آمار مرگ ومیر مادران ما کمیتۀ را در سطح مرکز داریم که به صورت ماهوار جلسات در آن برگزار می‌شود و آمار مرگ و میر، علت فوت مادر و اطفال و هم‌چنان چگونگی آگاهی رسانی به مردم در این کمیته بررسی می‌شود.
به صورت کل در مورد مرگ ومیر مادران و اطفال باید بگویم که از مدتی که ما پلان‌های چون زرنج آمبولانس، آگاهی رسانی وهم چنان پرداخت پول برای مادری که در مرکز صحی طفلش به دنیا می‌آید، را آغاز کردیم مرگ و میر مادران و اطفال کم تر شده است. یعنی به صورت تقریبی اگر بگویم سال گذشته ما در شفاخانۀ ولایتی 5 الی 6 واقعۀ فوتی مادر و 6 تا 7 واقعۀ فوتی طفل را در هر ماه داشتیم که بعداز بررسی در کمیته علت آن تاخیر در مراجعه بود. اما امسال تا همین ماه قوس که بررسی کردیم ما حدود یک یا دو واقعۀ فوتی مادر را داشتیم.
پرسش: خانم ساحل از مشکلات و دشواری‌های که هنگام کار و فعالیت با آن مواجعه بودید برای مان بگویید؟
پاسخ: کار کردن این جا در ولایت بادغیس و هم چنان سفر به ولسوالی‌های دور دست و ناامن خواسته و نا خواسته دشواری‌های خودش را دارد. از ناامنی در ولسوالی‌ها که بگذریم دشواری‌های دیگری چون حرف و حدیث های مردم هم زیاد است. من در ابتدای کار حرف‌های شنیدم که بعضی وقت واقعا تحلش سخت بود و ولی باز هم مبارزه کردم. حتی در شبکه‌های اجتماعی بسیار حرف‌های بدی در مورد من نوشته می‌شد . از طریق گوشی و پیام چندین بار تهدید شدم. ولی من به خاطر زنان ایستادگی و مبارزه کردم.
مصاحبه: سودابه احراری
