انتقاد از مقطعی بودن فعالیت نهادهای مدافع حقوق زنان
فعالیت‌های پروژه‌یی و مقطعی شماری از نهادهای مدافع حقوق زنان منجر به عدم موفقیت این نهادها در راستای احقاق حقوق زنان شده است، برخی از زنان با اظهار این مطلب، بر نمادین بودن فعالیت‌های این نهادها تاکید دارند.
این زنان کارکرد این نهادها را مورد انتقاد قرار داده و آن را بی‌ثمر عنوان می‌کنند.
عزیزه که چهارسال است در بخش اقتصادی فعالیت دارد، از کارکرد این نهادها انتقاد کرده، چنین می‌گوید:
«بیشتر این نهادها فقط برای بازی‌دادن مردم است و هیچ‌کاری برای زنان انجام نمی‌دهند ».
گویا عزیزه از این‌که بارها دست امید به این نهادها دراز کرده و نا امید شده دل پر دردی دارد.
او که مالک یک رستورانت است می‌افزاید: بارها برای این‌که رستورانت‌اش را از خطر ورشکست شدن نجات دهد، از بسیاری این نهادها کمک خواسته، اما آن‌ها هیچ توجهی به خواست او نکردند.
شماری دیگر از زنان اما از فعالیت‌های نمادین این نهادها شکایت دارند.
فریحه زنی که در یکی از برنامه‌های آموزش حرفه یک نهاد فعال برای حقوق زنان اشتراک کرده است چنین می‌گوید:
«من در یک برنامه‌ی آموزش حرفه برای زنان اشتراک کرده بودم که مدت آن دوماه بود و قرار بود بعد از برنامه، آن مکان به یک کارگاه دایمی برای زنان تبدیل شود و ما از وسایل آن برای کار استفاده کنیم اما مسولان پروژه پس از ختم آن برنامه همه‌ی وسایل را فروختند و ما دوباره خانه نشین شدیم ».
فریحه افزود: اگر آن مسؤلان فساد نمی‌کردند و طبق همان پروژه پیش می‌رفتند او اکنون صاحب یک شغل و یک چرخ خیاطی با لوازم آن بود.
با این حال شماری از فعالان حقوق زن نیز وجود فساد در برخی از این نهادها را تایید می‌کنند.
فاطمه جعفری فعال حقوق زن و عضو شورای ولایتی به این باور است که در برخی از موارد کارکرد این نهادها چنان که باید نبوده است.
« افغانستان کشوریست که بالاترین میزان فساد را در جهان دارد، این مساله دامن نهادهای مدافع حقوق زنان را نیز گرفته و باعث شده تا کیفیت کار آن‌ها کم شده و در مواردی حتی در حد یک گزارش به دونر خلاصه شود ».
شماری از مسؤلان می‌پذیرند که در برخی از موارد این نهادها حتی ظرفیت گرفتن پروژه‌ها را نداشته اند.
حسینه نیک‌زاد مسؤل شبکه‌ی زنان افغان می‌گوید:
«شبکه‌ی ما پروژه‌های را در قسمت آموزشی و آگاهی‌دهی زنان می‌گیرد، اما یک تعداد از نهادها هم وجود دارند که ظرفیت دریافت پروژه‌ها را نداشته اند».
خانم نیک‌زاد وجود فساد را در این نهاد ها انکار نمی‌کند و باور دارد که بسیاری از پروژه‌ها، بر اساس روابط با نهادها داده شده و بر اساس ظرفیت وکارایی نهادهای مدافع حقوق زنان داده نمی‌شود.
در همین حال مسؤلان در دفتر برابری برای صلح و دموکراسی ضمن دفاع از کارکرد خود، مقطعی بودن این برنامه‌ها را رد می‌کنند.
فاطمه فراهی مسؤل دفتر برابری برای صلح و دموکراسی می‌گوید:
«دفتر ما در قسمت ظرفیت‌سازی زنان و جوانان کار می‌کند و تا اکنون دست‌آوردهای مؤثری داشته است ».
او پروژه‌ی بودن برنامه‌ها برای زنان را رد کرده می‌گوید: «کسی که بخواهد برای زنان قدمی بردارد به فکر پروژه نیست، من همیشه برای کارمندان خود تاکید می‌کنم که به فکر مسایل مادی نباشند، بلکه به فکر پیشرفت زنان باشند ».
او خاطر نشان ساخت تا زمانی که زنان به صورت خودجوش برای برابری کار نکنند راه به جایی نمی‌رسد.
خانم فراهی به این باور است که در قسمت ظرفیت‌سازی زنان کار شده و نباید دست کم گرفته شود، به عنوان مثال از چند زنی نام میبرد که از طریق کار در دفتر او توانسته اند روی پای خود بایستند.
در این میان اما مسؤلان در شبکه‌ی نهادهای مدنی موفقیت این نهادها را نسبی ارزیابی می‌کنند.
جواد عمید مسؤل شبکه نهادهای جامعه مدنی در هرات، موفقیت این نهادها را نسبی خوانده و می‌گوید اکتفا کردن این نهادها به پروژه‌ها سبب شده تا نتیجه، آن چنان که باید موفقیت آمیز نباشد.
آقای عمید می‌افزاید: «اگر نهادهای فعال حقوق زنان موفق می‌بودند وضعیت زنان این گونه نمی‌بود ».
جواد عمید به این باور است که مقطعی بودن کار این نهادها و چشم امیدشان به دونرهای خارجی از عواملی است که این نهادها در کار خود ناکام بوده اند.
عدم تطبیق قانون، وجود فساد، مافیای موجود در حکومت و جامعه‌ی مرد سالار از مواردی است که به باور آقای عمید دست به دست هم داده و سبب ناکامی دادخواهی‌های این نهادها شده است.
گزارشگر: سیمین صدف
