مهره‌دوزی؛ شغلی با درآمد زیاد برای زنان

امروزه بیشتر لباس‌های محفلی زنان با مهره و نگین مزین شده است و این سبب رونق یافتن حرفه مهره‌دوزی بین زنان  گردیده است تا جایی که هر خیاط، مهره‌دوز بخصوص خود را دارد.

زنان مهره‌دوز سفارش شان را از خیاط‌ها یا از طریق تماس مستقیم با زنان، می‌گیرند و در خانه‌های شان از این طریق کسب درآمد می‌نمایند.

کریمه که سال‌هاست حرفه و شغلش همین است، می‌گوید:

“با یکی از خیاطی‌های سطح شهر همکار هستم، او لباس دوخته شده را برایم می‌دهد و من رویش طرح نگین یا مهره را می‌دوزم”.

او مهره‌دوزی را منبع اصلی عایداتی خانواده‌اش عنوان می‌کند.

ملینا همچنان با خواهرش هردو این شغل را دارند. آنها اما بصورت مستقل و بدون همکاری با خیاطی، در خانه شان سفارش می‌گیرند. ملینا می‌گوید:

“این کار را دوست دارم چون از این طریق پول در می‌آورم و محتاج کسی نیستم  “.

خیاطان که اکثر شان مهره‌دوز مخصوص خود را دارند، لباس را می‌دوزند و لباس دوخته شده برای مهره‌دوز می‌دهند و در قسمت مفاد آن شریک می‌شوند.

خیاطی خواهران فیضی که بعد از دوخت، لباس را به یکی از زنان مهره‌دوز همکارش می‌دهد، چنین می‌گوید: ” نظر به نوع لباس و اندازه مهره‌ای که باید دوخته شود قیمت‌ها سنجیده می‌شود “.

او همچنان می‌افزاید که قیمت مهره‌دوزی، از قیمت اصلی لباس جدا حساب می‌شود. و هر دوی آنان سهمیه خود را می‌گیرند.

زنان همچنان به این نظر اند لباسی که به سفارش خود شان دوخته و مهره‌دوزی می‌شود، به مراتب زیباتر و از نگاه هزینه مناسب‌تر از لباس‌های آماده شدۀ بازار است.

حسیبا می‌گوید: “برای محفل برادرم لباسی را پسند کردم که 16 هزار قیمت داشت و از آنجایی که هزینه آن بسیار بالا بود، تصمیم گرفتم تا از روی همان مدل برایم بدوزم. قیمت دوخت لباس همراه با مهره‌دوزی‌اش نصف قیمت لباس آماده شدۀ بازار، برایم هزینه برداشت”.

در همین حال فردینا می‌گوید:

“خودم خیاط هستم و لباس‌هایم را بعد از ساده‌دوزی، به همسایۀ ما می‌دهم تا نگین یا مهره روی آن بدوزد “.

به گفته او همسایه شان وضعیت مالی مناسبی ندارد و مهره‌دوزی منبع عایداتی شان است.

مهره‌دوزی یکی از حرفه‌های قدیمی رایج بین زنان است با تفاوت اینکه در قدیم زنان معمولا روی کلاه‌های مردانه و لباس‌های افغانی موره و نگین می‌دوخنتد اما امروزه روی لباس‌هایی با مدل‌های خارجی این کار را انجام می‌دهند.