گلاب و انواع عرقیاتی که با دستان زنان آماده می‌شود

روزنه‌های روشنایی در دیوارهای ضخیم سنت‌های ناپسند را زنان در هرات با حضور موثر شان ایجاد کرده اند. در کنار پیشرفت‌های ریز و درشت در دیگر عرصه‌ها زنان توانسته اند در قسمت تولید عرقیات نیز کار‌های شایانی انجام دهند.

مسلمه حاجی زاده بانویی است که با کمترین امکانات در دست داشته مرکزی را برای زنان توانمندی زنان ایجاد کرده است. او می‌گوید در بخشی از این مرکز به تولید عرقیات می‌پردازند.

خانم حاجی‌زاده می‌گوید حدود صد هزار افغانی برای تهیه لوازم اولیه جهت تولید مصرف کرده است.

درون اتاقک کوچکی در قسمتی دیگ‌ها روی هم انبار و در قسمتی دیگر ظروف پلاستیکی رنگارنگ بزرگی که ادویه‌های مختلف در آن پر بود.

دیگ‌های تولید عرقیات دو طبقه‌ای است که برای جوشاندن ادویه‌ها جدا و برای تولید گلاب جدا است.

دو دیگ روی هم؛ دیگ زیرین ادویه‌ها را با مقداری آب در خود می‌جوشاند و دیگ رویی بخار را جمع کشیده در خود نگه‌ می‌دارد. آب‌های ناشی از سرد شدن آن بخار همان عرقیات است.

به گفته مسلمه حاجی‌زاده تولید عرقیات به همت پنج زن پیش می‌‌رود. گل‌ها و ادویه‌های گیاهی را از صحرا‌ها جمع‌آوری کرده و خودشان تولید و بسته‌بندی می‌کنند.

تولید عرقیات در این مرکز به صورت سفارشی آماده می‌شود بدین معنا که تا فردی تقاضا نکند تولیدی وجود ندارد. خانم حاجی‌زاده می‌گوید تولید عرقیات در سطح شهر زیاد است اما چون آنان این را به گونه خالص تولید می‌کنند قیمت بالاتری دارد و مردم هم اکثرا به گفته او نظر به اوضاع اقتصادی ضعیف تقاضای موارد ارزان قیمت را دارند و این باعث شده است که فروش عرقیات در این مرکز کم شود.

او ما را به اتاقی برد که انبار بزرگی از عرقیات تولیدی آنان در آنجا موجود بود. به گفته وی هیچ نهاد هم برای فروش محصولات آنان تا کنون پیشنهاد همکاری نداه است و باور دارد اگر واردات خارجی کمتر شود جایی برای محصولات آنان نیز در بازار کاری باز خواهد شد.

بعد از تولید بسته بندی این مواد نیز توسط خود بانوان صورت می‌گیرد.

به گفته مسلمه حاجی زاده آنان دستگاهی در حد دستگاه‌های شهرک صنعتی ندارند اما به روش ابداعی خود شان با استفاده از یک چهار پایه‌ی فلزی شیشه‌های گلاب و سایر عرقیات را روی آن گذاشته و با استفاده از یک خُرخُره و حرارت آن پلاستک را دور آن شکل داده و بسته بندی می‌کنند.

نهاد مور او ماشور به ریاست مسلمه حاجی‌زاده در سال 1394 با بودیجه ده هزار دالر به فعالیت آغار کرد و با ایجاد این نهاد خواست به نوعی زنان را از خانه بیرون کشیده و آنرا به محیط بیرون بکشاند که اکنون حدوو 300 خانم و 80 کودک در آنجا مصروف کار و تحصیل اند.