نگرانی‌ها از وابستگی اطفال به وسایل الکترونیک

وابستگی بیش از حد اطفال به تلویزیون، وسایل و نرم افزار الکترونیک مادران هراتی را نگران کرده است. این مادران می‌گویند این وابستگی‌ها باعث شده است تا کودکان از درس و تعلیم خود دور بمانند.

شرمیلا هاشمی می‌گوید فرزندی نه ساله دارد که در صنف چهارم مکتب درس می‌خواند. او می‌گوید شاهد است که هر سال فرزندش نسبت به سال گذشته نسبت به درس‌هایش بی‌علاقه‌تر و به تلویزیون وابسته‌تر می‌شود و با وجود تلاش‌های زیادش نتوانسته این را که حالا تبدیل به یک چالش شده، کم کند.

شرمیلا نگران از این است که علاقه وافر فرزندش به تلویزیون او را به کلی از درس و تعلیم دور کند و این که مبادا برنامه‌های کامپیوتری در تربیت فرزندش خلل وارد کرده و او را فردی خشن بسازد.

واجده می‌گوید او هم با دختر خوردسالش همین مشکل را داشته است اما سعی کرده تا به وسیله معلمش او را از تلویزیون و نرم‌افزارهای کامپیوتری دور کند.

او گفت: «امسال متوجه شدم که توجه‌اش نسبت به درس کمتر شده است. چندین مرتبه تکرارکردم که اینقدر فلم نبین ولی تاثیرنکرد آخر برایش گفتم که میایم مدرسه و جلو هم‌صنفی‌هایت به معلمت می‌گویم که مصروفیتت با تلویزیون زیاد است. همرایش رفتم اما بین راه با گریه از من خواهش کرد که صرف نظر کنم و از آن روز به بعد از ترس ریختن آبرویش به درس‌هایش توجه بیشتری دارد ».

و اما شماری از مادران به این باور اند که با وعده خرید اشیای مورد علاقه شان می‌توانند اطفال را از تکنولوژی دور نگه  داشته و توجه آنان را به درس معطوف نمایند.

نازنین مختار می‌گوید تبلت فرزندش را نزد خود نگه می‌دارد و شرط می‌گذارد تا هر چه زودتر ابتدا درس‌هایش را بخواند و بعد دنبال تفریح و سرگرمی باشد.

او می‌گوید: «مبایل را نزد خود قید می‌کنم و وقتی که دنبال مبایلش آمد شرط می‌گذارم که تا درس نخواند مبایل نیست و او هم برای رسیدن به زنگ تفریح هر حرفم را قبول می‌کند هر چند گاهی عصبانی شده و تند برخورد می‌کند اما باید حوصله کرد ».

اما به باور روانشناسان از روش‌های سنتی همانند لت و کوب، تهدید و امثال آن هر چند بتوان برای مدتی کوتاه خوب است اما نمی‌توان از این طروق نتیجه مطلوبی را بدست آورد زیرا در دراز مدت حساسیت طفل نسبت به آن از بین می‌رود.

مهدی حسینی از روانشناسان شهر هرات که در حوزه کودک و نوجوان فعالیت دارد می‌گوید در عصر کنونی نمی‌توان کودک را به کلی از تکنولوژی دور نگه داشت اما می‌توان استفاده آنان را به حداقل رساند.

به باور او در ابتدا باید در شیوه فرزند پروری خود با مراجعه به مشاور خانواده تغییراتی به وجود آورند و در کنار آن برای این کار نیز باید جایگزین‌های مناسبی نظر به خواست و سلیقه کودک در نظر گرفته شود تا آن بتواند جای آن خلل را پر کنند و دوباره طفل را به حالت اولی برنگرداند.

در کنار ان آقای حسینی می‌گوید از لحاظ روانشناسی اجتماعی نمی‌توان اثرات استفاده کودکان از بازی‌های الکترونیکی را به کل مثبت یا منفی دانست. او می‌گوید اگر برنامه‌های کارتونی یا بازی‌های الکترونیکی دارای جنبه‌های خشن باشد می‌تواند در دراز مدت روی روحیه طفل اثر گذاشته و حس هیجان منفی را در طفل افزایش دهد و اما در کنار آن می‌توان با آموزش استفاده درست از فناوری‌ها اطفال را در تکنولوژی نگه داشت.

آقای حسینی می‌افزاید که با معرفی بازی‌های هوشی که می‌تواند باعث تقویت بُعد فکری و هوشی اطفال شده ازافزایش بی‌رویه‌ی حس هیجان در طفل نیز جلوگیری کرد که به باور او این بستگی به چگونگی فرهنگ‌سازی خانواده‌ها در استفاده از وسایل و ابزار الکترونیک دارد.

گزارشگر: زینب محسنی