حبیبه سادات: زنان هلمند در وضعیت بدی به سر می‌برند
«نه در داخل شهر و نه در ولسوالی‌ها زنان به نهادهای عدلی و قضایی دسترسی ندارند. زنان جرات نمی‌کنند که صدای شان را بلند کنند و به این مراکز مراجعه کنند و اگر تعدادی انگشت شماری جرات به خرچ دهند و صدای شان را بلند کنند با تهدید مواجه می‌شوند» این بخشی از گفته‌های حبیبه سادات نماینده مردم هلمند در مجلس نمایندگان است که پیرامون وضعیت زنان در آن ولایت ترتیب شده است.
پرسش: چه تحلیلی از وضعیت زنان در ولایت هلمند دارید؟
پاسخ: هلمند به همه معلوم است که بسیار یک ولایت نا امن است. بسیاری از ولسوالی‌های آن به دست مخالفان است. اما در مورد وضعیت زنان در ولایت هلمند باید بگویم که به شدت خراب است. اگر از مرکز بگذریم از وضعیت زنان در ولسوالی‌ها اصلا خبر نداریم. زنان در ولایت هلمند از حقوق شان اصلا آگاهی ندارند و نمی‌دانند که چیزی به نام حقوق زنان هم وجود دارد. در ولایت هلمند وقتی مردان حق هم دیگر را نمی‌شناسند حق زنان را چطور بشناسند؟
زنان با این شرایط عادت کرده اند و ظلم را تحمل می‌کنند. هیچ کسی به فکر زنان در ولایت هلمند نیست حتی افرادی که خود را فعال حقوق زن دارند فقط بر اساس پروژه کار می‌کنند و فقط پول را می‌گیرند ولی کاری از آن‌ها ساخته نیست. حقوق بشر هم به فکر شان نیست. نه صدای شان را کسی نمی‌شنود و نه هم شکایتی دارند. زنان در این ولایت فقط غلامی مردان را می‌کنند. بانوی اول هم که اصلا به فکر این کارها نیست. سمپوزیم چه دردی از دردهای زنان را دوا می‌کند؟
بصورت کل می‌گویم که وضعیت زنان در این ولای بسیار بحرانی است. مردان در ولایت هلمند حتی برای من که نماینده‌ی شان هستم حرف می‌زنند و حتی سلام من را چون یک زن هستم علیک نمی‌گویند و ما را تحقیر می‌کنند.
پرسش: حضور زنان در اداره‌های دولتی در ولایت هلمند چگونه است؟
پاسخ: زنان در ولایت هلمند در اداره‌های دولتی کار می‌کنند اما بسیار به ندرت، تعداد شان بسیار کم است و همین تعدادی هم که کار می‌کنند با انواعی از تهدیدها مواجه هستند.
پرسش: دسترسی زنان به تعلیم و تربیه چگونه است؟
پاسخ: زنان و دختران در ولایت هلمند به مکتب می‌روند ولی تعداد محدودی از آن‌ها به تحصیلات عالی راه می‌یابند به دلیل این که بیشتر شان تا صنف دوازدهم درس می‌خوانند و خانواده‌ها اجازه نمی‌دهند که زیاد درس بخوانند و بیشتر شان عروسی می‌کنند. در داخل شهر لشکرگاه و ولسوالی گرشک بازهم خوب است اما در ولسوالی‌ها دختران تا صنف چهارم تا پنجم بیشتر نمی‌توانند درس بخوانند. در کل گفته می‌توانم که در داخل شهر خوب است آمار زنان باسواد بالاست ولی ومتاسفانه در ولسوالی و قریه‌ها حق تحصیل از آنان گرفته شده است.
پرسش: خانم سادات شما به مشکلات زنان در ولسوالی‌ها اشاره کردید در داخل شهر لشگرگاه، آیا زنان به مراکز و نهادهای عدلی دسترسی دارند؟
پاسخ: نه در داخل شهر و نه در ولسوالی‌ها زنان به نهادهای عدلی و قضایی دسترسی ندارند. زنان جرات نمی‌کنند که صدای شان را بلند کنند و به این مراکز مراجعه کنند و اگر تعدادی انگشت شماری جرات به خرچ دهند و صدای شان را بلند کنند با تهدید مواجه می‌شوند.
پرسش: کارکرد ریاست امور زنان در آن ولایت را چگونه بررسی می‌کنید؟
پاسخ: مشکل ما این است که در ریاست ها کسی بر اساس لیاقت استخدام نمی‌شود و بر اساس روابط است. ریییس امور زنان هم از همین نوع رییس‌ها است. از ولسوالی‌ها اصلا خبر ندارد. هیچ کاری برای زنان انجام نداده است و تنها با چند نفری که در مرکز هستند ارتباط دارد و بس. رییس امور زنان در هلمند کاری که باید می‌کرد نکرده است. و بازخواستی هم وجود ندارد.
پرسش: شما به عنوان نماینده‌ی مردم چه کار بنیادی برای تغییر وضعیت زنان در این ولایت انجام داده اید؟
پاسخ: هر کسی که به من مراجعه کرده است حتمن برایش همکاری کردم. من با خانم‌ها زیاد تماس دارم و همراه شان حرف می‌زنم که مشکلات شان را بازگو نمایند و صدای شان را بلند کنند. من همراه همه همکاری دارم و از هیچ نوع کمکی برای شان دریغ نمی‌کنم.
مصاحبه کننده: سودابه احراری
