آیا مادر شدن هدف غایی هر زن است؟

در گذشته باور براین بود که زنان قابل ستایش اند واین مساله برمی‌گردد به اینکه زنان با طبعیت شباهت زیادی دارند. زنان نیز محل زایش وباروری اند وطبیعت نیز به همین دلیل از عصر مادر سالاری زنان به زایش پرداخته و به طبیعت می‌پیوستند.

غریزه‌ی مادری و زایش در وجود زنان نهادینه شده است و این علاقه به مادر شدن وحس قشنگ موجودی را پروراندن در ذات هر زن هست. در اصل تجربه‌ی بارداری، شیر دهی ولمس ونوازش کودک را تنها یک زن می‌تواند از سر بگذراند. حس اینکه تکه‌ای از وجود خودت را در بطن خودت پرورش  دهی بسیار وجد آور است. بعد به دنیا آمدن کودک، زن با صبر و حوصله‌مندی خواب شب‌هایش را به کودکش می‌دهد و برای آرامش بخشیدن به او از هیچ تلاشی دریغ نمی ورزد.

 آیا مادرشدن هدف غایی هر زن است ؟

اگر بازهم بر گردیم به عصر مادر سالاری، زنان در حالیکه کودکان شان را در آغوش داشتند ، بر سر زمین‌ها به کار پرداخته و بدون هیچ خستگی‌ یک قبیله را هدایت می‌کردند واین مساله نمایانگر این است که زنان در کنار مادر بودن می‌توانند در کارهای اجتماعی شرکت کنند. جامعه‌ی مرد سالار این باور را به خورد زنان داده است که گویا هر مادری که از کودکش دور شد ودر جامعه سهم گرفت، وظیفه‌ی مادرانه‌اش را فراموش کرده و از آن چشم پوشی کرده است. به نفع جامعه‌ی مرد سالار است که زنان منفعل و ترسو بار بیایند و تنها خود را زنانی موفق، صرف در نقش مادر بدانند. دادن احساس گناه به زنان یعنی اینکه به آنها بگویند که  مادربودن شان را فراموش کرده اند، در حالیکه مادر شدن به معنی پایان زندگی یک زن نیست. مادر فعال وآگاه وکتاب خوان، کودکی چون خود را پرورش خواهد داد. بخصوص اگر این کودک دختر باشد تمام حس و آگاهی‌اش را از مادر کسب خواهد کرد ومادر را الگوی خویش قرار خواهد داد.

مادر شدن حسی است انسانی و زنان باید به خود ببالند که از چنین تجربه‌ی زیبایی بهره مند می‌شوند وتپش قلب مداومی را در طول نه ما زیر قلب شان حس می‌کنند و این تپش، امید به آینده‌ی زیبا را در وجود هر زن زنده تر می‌گرداند. لمس ونوازش دستان کودک و شنیدن بوی وصدایش از هر حسی در دنیا زیبا تر است. فکر کردن به اینکه بعد از خودت کسی ترا ادامه خواهد داد، قلب هر زن را مالامال شادی می‌سازد.

زنان می‌توانند مادرانی موفق، مدیرانی کار آگاه و نویسندگانی چیره دست شوند، هرگاه در کنار مادر  بودن نقش اجتماعی شان را نیز بپذیرند وتن به انفعال وخانه نشینی ندهند. باید با کتاب وتفکر به پیش رفت و دست کودک را نیز گرفت و او را با دنیای کتاب و علمیت آشنا ساخت. اگر این کار را مادری آگاه انجام دهد دیگر شاهد نسلی سوخته نخواهیم بود.

نویسنده: نیلوفر نیک‌سیر