پرحرفی زنان؛ کلیشه‌ی جنسیتی حاکم در جامعه

“زنان بیشتر از مردان صحبت می‌کنند” جمله‌ای که همیشه از طرف مردان برای زنان نقطه ضعف تلقی شده و پرحرفی شان را بیهوده‌گویی می‌پندارند.

به باور آگاهان پر حرفی زنان، از جمله کلیشه‌های جنسیتی حاکم در جامعه است که از قدیم وجود داشته و به عنوان یک واقعیت مطرح شده است که به فرهنگ و محیطی که زنان را محدود در چهار دیواری خانه تعریف می کند  برمی‌گردد.

مژگان انتظار آگاه امور زنان می‌گوید، در قدیم این باور وجود داشته که زنان در ادبیات و زبان، مردان در ساینس مهارت دارند که این باور خود، کلیشه‌ی پرحرفی زنان را تقویت می‌کرد. همین تقسیمات ناعادلانه‌ کلیشه‌های جنسیتی را پررنگ‌تر جلوه می‌داد.

او می‌افزاید: “وقتی زنان از چهار دیواری خانه به جامعه قدم می‌گذارند، صحبت کردن برای شان به نحوی خالی کردن درون است چون در خانه برای شان فرصت کمتری برای ابراز نظر داده می‌شود و این کمتربینی تبدیل به عقده‌ در دل شان می‌شود “.

بعضی افراد نیز به این باور اند که این کلیشه حالا برعکس شده و در محیط‌های علمی شکایت بیشتر از پرحرفی مردان است.

سونیا که دانشجو است می‌گوید: “من چندین بار شاهد بودم که استادان ما این کلیشه را برعکس در صنف استفاده کرده و گفتند مردان بیشتر از زنان صحبت می‌کنند.” اما اینکه در قدیم زنان متهم به پرحرفی می‌شدند را دلیل بر بی ارزش خواندن زنان در خانه می‌داند و می‌گوید مردان قدیم حوصله شنیدن صحبت‌ها و ابراز نظرهای زنان و دختران شان را نداشتند به همین دلیل صحبت‌های شان، پرحرفی تلقی می‌شد.

زبان‌شناسان اما اینکه زنان قدرت صحبت کردن بیشتری را نسبت به مردان دارند، می‌پذیرند.

ساره دانشجوی زبان و ادبیات فارسی به نقل از استادش در این مورد می‌گوید: “زنان می‌توانند سه برابر مردان صحبت کنند به همین دلیل آنان سخنوران موفق‌تری نسبت به آقایان اند “.

سخن از پرحرفی زنان در حالی به میان می‌آید که به باور آگاهان، زنان باید روزانه حدود 21 هزار کلمه صحبت کنند تا به اشباع برسند.

گزارشگر: فریبا آرام