گفت‌وگوی آن‌لاین «طالبان و ممنوعیت آموزش دختران؛ زنان این‌بار خانه‌نشینی را می‌پذیرند؟ برگزار شد
گفت‌وگوی آن‌لاین «طالبان و ممنوعیت آموزش دختران؛ زنان این‌بار خانه‌نشینی را می‌پذیرند؟ با حضور نوریه نزهت، سخن‌گوی پیشین وزارت معارف افغانستان، مرجان وفا دانش‌جو و راضیه بارکزی، فعال مدنی از سوی خبرگزاری بانوان افغانستان برگزار شد.
مهمانان در این برنامه از محدودیت‌های وضع شده از سوی گروه طالبان بر روند آموزش زنان انتقاد کردند.
راضیه بارکزی یکی از اشتراک‌کنندگان این برنامه از اعتراض‌های زنان به عنوان یک سد در برابر محدودیت‌های وضع شده از سوی این گروه بر زنان یاد کرد.
او گفت که گروه طالبان و یا هر نظام دیگری که در افغانستان حاکم باشد اما رضایت زنان را با خود نداشته باشد، دوام نمیاورد به دلیل این که زنان نیمی از جامعه را تشکیل می‌دهند. او باور دارد که این اعتراض‌های زنان با هیچ تهدید و خشونتی خاموش نمی‌شود.
خانم بارکزی می‌افزاید که توجیه منطقی برای پیش‌گیری دختران از رفتن به مکتب وجود ندارد. او به فضای موجود در مکتب و نصاب درسی اشاره می‌کند و می‌افزاید که طالبان ذاتا مخالف ملت‌سازی و پیشرفت زنان اند.
خانم بارکزی تاکید دارد که نظام آموزشی افغانستان در تقابل با آموزه‌های دینی نبود. به باور وی، تعلل طالبان در مورد به رسمیت شناختن حقوق زنان، گروگان‌گیری زنان برای به رسمیت شناخته شدن شان از سوی جامعه‌ی جهانی است.
خانم بارکزی در مورد گفته‌های ذبیح‌الله مجاهد مبنی بر باز شدن دروازه‌ی مکاتب از آغاز سال نو می‌گوید این یک بازی سیاسی است.
از دیدگاه او، تقویت مبارزات زنان یکی از راه‌حل‌های رسیدن زنان به حقوق شان است. او از مردم می‌خواهد که در کنار معترضان بایستند.
مرجان وفا یکی دیگر از اشتراک‌کنندگان، از دست دادن حق آموزش خود را یکی از چالش‌های پنج ماه اخیر می‌داند. او می‌گوید در گذشته دختران برای فراگرفتن آموزش به مراکز آموزشی مراجعه می‌کردند اما حالا این فضا وجود ندارد.
او می‌افزاید در پنج ماه اخیر بسیاری از کدر علمی دانشگاه کشور را ترک کرده اند، کسانی که در دولت پیشین تا مقاطع ماستری و دکترا رسیده بودند و قرار بود یک نسل را آموزش دهند، دیگر نیستند.
خانم وفا افزود که پس از سقوط حکومت میل رفتن به دانشگاه در دانش‌جویان از بین رفته است. او می‌افزاید فضای حاکم در دانشگاه نسبت به گذشته تغییرات زیادی داشته و در میان دانش‌جویان ترس حاکم است.
وی به این باور است که «اگر وضعیت همین‌گونه پیش برود شاهد خشونت‌های خانوادگی، افزایش خودکشی در میان زنان، ازدواج‌های اجباری و زیر سن خواهیم بود.»
خانم وفا به این باور است که طالبان باید بدانند پیش از این که از سوی جامعه‌ی جهانی به رسمیت شناخته شوند، نیاز دارند که از سوی مردم به رسمیت شناخته شوند.
نوریه نزهت، سخن‌گوی پیشین وزارت معارف افغانستان در مورد برنامه‌های این اداره پیش از سقوط حکومت گفت.
وی بیان داشت که پیش از سقوط حکومت افغانستان بیش از 3 میلیون دختر به مکتب می‌رفتند و اذهان مردم نسبت به آموزش دختران رو به بهبود بود اما با سقوط حکومت دختران از آموزش محروم شدند. «این وضعیت ما را قرن‌ها به عقب بر می‌گرداند.»
خانم نزهت می‌افزاید وزارت معارف پیشین افغانستان برنامه‌های بزرگی برای گسترش زمینه‌ی آموزش و پرورش افغانستان داشته است. به گفته‌ی وی، برنامه‌های افزایش تعداد مکتب‌های دخترانه، آموزش از راه دور و برخی دیگر برنامه‌های توسعه‌یی روی دست بود.
به باور خانم نزهت مبارزه‌ی زنان افغانستان برای دست‌یابی به حقوق شان قابل ستایش است اما اگر همین‌گونه پیش برود و به دلیل محدودیت‌های وضع شده بر زنان، استقلال اقتصادی زنان از بین برود، میزان خشونت بر زنان افزایش پیدا می‌کند.
خانم نزهت از مادران و پدران در افغانستان می‌خواهد که برای آینده‌ی بهتر فرزندان و به ویژه دختران شان، به اعتراض‌های زنان بپیوندند تا زمینه‌ی آموزش و پرورش برای زنان ایجاد شود.
